Postmodern Müdahale ve Başkaldırı İmkânı / Brecht `Bitti` Futbol Verelim!

Komünist Parti Manifestosunun 150., B.Brechtin doğumumunun 100., Ekim Devriminin 18., Cheyi yitirmemizin 31.,1968in 30. yılında tarih bir kez daha at üstüne binip; Kızıl Atlılar ıyla dörtnala koşacağı 21. yüzyıla ilerliyor. Dünyayı yeniden sarsacak günler ufukta... Yeni Dünya Düzen(sizliğ)inin körüklediği karmaşalarla tehlikenin ve imkânın büyüdüğü günlere gidiyoruz. Kimileri düş görüyorsun diyor; başkaldırı umudu besleyen düşler görmekte bir sakınca var mı? Düş görmeden umudu yaratmanın mümkün olmadığına inananlardan ve Don Kişota büyük değer verenlerdenim. Postmodern Müdahale ve Başkaldırı İmkânını, önce çıkan görüngüye teslim olmadan, yani düş görerek kaleme aldım. Yazdıkça kulaklarımda Ruhi Sunun, Kıyamet dedikleri ha koptu ha kopacak/ Yoksuldan halktan yana da bir dünya kurulacak dizeleri yankılandı. Ulaştığım sonuç: Postmodern Gösteri Toplumu nun Gibiler Dünyası yla köktenci hesaplaşmanın Tek Yol unun yani olmazsa olmazlığının; Üçüncü yol hezeyanlarına karşın, Hâlâ Devrim! olduğuydu. Bu ahval ve şerait içinde insan(lık): Dönen dönsün ben dönmezsem yolumdan, Gelin canlar bir olalım diye haykıran gelenekleriyle; ezilenlerin, devrimcilerin, sosyalistlerin, isyancı gençlerin, başkaldıran kadınların, çocukların, bilimcilerin, âşıkların yüzü sokaklara dönük militan umut ve özlemlerini; söz-yetki-karar, tüm iktidar halka şiarıyla gerçekleyip, yöneten/yönetilen ilişkilerini aşarak, siyaseti eşitlikçi-özgürlük ütopyası ile toplumsallaştıran yeni isyan(lar)a muhtaçtı.

Komünist Parti Manifestosunun 150., B.Brechtin doğumumunun 100., Ekim Devriminin 18., Cheyi yitirmemizin 31.,1968in 30. yılında tarih bir kez daha at üstüne binip; Kızıl Atlılar ıyla dörtnala koşacağı 21. yüzyıla ilerliyor. Dünyayı yeniden sarsacak günler ufukta... Yeni Dünya Düzen(sizliğ)inin körüklediği karmaşalarla tehlikenin ve imkânın büyüdüğü günlere gidiyoruz. Kimileri düş görüyorsun diyor; başkaldırı umudu besleyen düşler görmekte bir sakınca var mı? Düş görmeden umudu yaratmanın mümkün olmadığına inananlardan ve Don Kişota büyük değer verenlerdenim. Postmodern Müdahale ve Başkaldırı İmkânını, önce çıkan görüngüye teslim olmadan, yani düş görerek kaleme aldım. Yazdıkça kulaklarımda Ruhi Sunun, Kıyamet dedikleri ha koptu ha kopacak/ Yoksuldan halktan yana da bir dünya kurulacak dizeleri yankılandı. Ulaştığım sonuç: Postmodern Gösteri Toplumu nun Gibiler Dünyası yla köktenci hesaplaşmanın Tek Yol unun yani olmazsa olmazlığının; Üçüncü yol hezeyanlarına karşın, Hâlâ Devrim! olduğuydu. Bu ahval ve şerait içinde insan(lık): Dönen dönsün ben dönmezsem yolumdan, Gelin canlar bir olalım diye haykıran gelenekleriyle; ezilenlerin, devrimcilerin, sosyalistlerin, isyancı gençlerin, başkaldıran kadınların, çocukların, bilimcilerin, âşıkların yüzü sokaklara dönük militan umut ve özlemlerini; söz-yetki-karar, tüm iktidar halka şiarıyla gerçekleyip, yöneten/yönetilen ilişkilerini aşarak, siyaseti eşitlikçi-özgürlük ütopyası ile toplumsallaştıran yeni isyan(lar)a muhtaçtı.