Oğullar ve Rencide Ruhlar (Alper Kamu, #1)

'insan yüreği bir sarkaç gibidir işte böyle. İstediği noktaya ulaştığı anda tüm hızıyla tam tersi tarafa kaymaya başlar.'

Hiciv, kara mizah ve polisiye bir Türk'ün elinde birleşince işte ortaya böyle güzel ve okunmadan ölünmemesi gereken bir kitap çıkıyor.

"Bunu neyle besliyorsunuz?"

Türk romanına geri dönmemi sağlayan bir kitap olduğunu söyleyebilirim Oğullar'ın. Teşekkürler Alper Canıgüz, bu başyapıt için. Kimilerince cüce sanılan Alper Kamu'nun yeni maceralarını da bekliyorum.

İlginç bir karakter, mizahi bir üslup ve -Alper Canıgüz'ün psikoloji temelinden olacak- yerinde psikolojik tahlillerle bezenmiş, rahat okunan, hoş bir kitap. Her ne kadar bu tarza çok sıcak bakmasam da sıkılmadan bitirebildim kitabı. Biraz zorlama kurgusu ve zaman zaman anlatım bozukluklarına rastlanılan cümleleri dışında çok eksiği yok. Ama benim gibi polisiyelere özgü zorlama kurgular sizi çok sıkıyorsa veya kelimeler, cümleler okuma zevkinizin en önemli öğesiyse bu kitabı almadan önce bir daha düşünün derim. Zira bu eserden çok önce okumuş olmanız gereken yüzlerce kitap vardır.

Behzat Ç.'de Şule'nin elinde gördüğümün ertesi günü alıp okumalıymışım bu başyapıtı. Çok geç kalmışım, çok. Nasıl yazılır böyle bir kitap, hayretle bezeli muzır bir sevinç içerisindeyim şu an. Su gibi akıp giden romanı şaha kaldıran "Böyle Uyurdu Zerdüşt" bölümünün (başlangıcından bitimine) yarattığı, bünyemi serotonine boğan ve bende kısa süreli bir akıl tutulması yaşatan o muazzam geçişi, en son Ratatat'ın Wildcat'ini dinlerken 1:56'ncı saniyeden itibaren yaşamıştım. Şarkıyı dinlemediyseniz dinleyin ama kitabı mutlaka okuyun. Ölmeden okuyun. :)

...

"Böyle Uyurdu Zerdüşt" bölümünün gereksiz olduğunu söyleyenler oldu. Diyorum ki ben, bu kitap o bölüm için yazıldı." Alper Canıgüz

polisiye, mizah gibi sınıflamaların dışına çıkabilecek aynı zamanda hepsini kapsayabilecek, son sayfadaki mektupla dram bile sayılabilecek türden bir kitap. Özellikle “böyle uyurdu Zerdüşt” kısmını altını çize çize okudum… Corpus Collasumda bir geçmişyiyenle yapılan psikanalist düello ! Bu noktada yazarın psikoloji bölümü mezunu olduğunu belirtmekte yarar var. Yine o bölümde çölde çay içme kısmı var ki “Burak Aksak Leyla ile Mecnun’un çöl sahnelerini buradan mı esinlenmiş?” dedim.

Anne ve babasıyla ilgili düşünceleri, toplumsal tespitleri insanı gülümsetiyor ve “işte halimiz” dedirtiyor.

Kitabın sonu ise gerçekten çok çabuk bitti. Hani az daha uzasaydı, olay kurgusu öyle olmasaydı dedirtti. Belki de kitabın bitmesini istemediğimden böyle düşündüm.

Roman konusuyla,karakteriyle,her şeyiyle çok eğlenceli.Özellikle Böyle Uyurdu Zerdüşt bölümü çok iyi kurgulanmış,3-4 günde bitirilebilecek,hızlı okunabilen bir kitap.

hikaye özgün ve yaratıcıydı. giriş yavaş ve yavandı,olayın gelişme bölümü ve temposu bir hayli iyiydi.ama sonuç bölümünde yazarın "güzelim hikayeyi berbat eyleyen tutumları" üzücüydü. misal, sonlara doğru hayali karakter öztürk bölümü, " hem klişeydi hem de anlamsızdı", bu da yazarın; "gayet güzel sıçışlara geldiğinin" en bariz örneğiydi.çünkü bu bölümün ne hikayeyle bir alakası vardı ne de başka bir şeyle."tam bir saçmalama" evresiydi.

finale gelirsek, daha iyi düşünülmüş ve hikayenin daha özel bir "skolastik düşünce ufkuyla" bağlanabileceğini düşünüyordum. ama olmadı,finalde yetersiz ve koftidendi.

olay çözüldü. ve hikaye bitti. genel itibarıyla ,"murat menteş"in kült ve absürd hikaye tarzına benziyor. ama yazar için gerçek olan tek bir şey var;o da "murat menteş" ten bir kaç sıklet altında olduğudur.


klasik agatha chiristi, karakterler çözümlemesi :

[ "alper kamu"] 5 yaşında ,üstün bir zeka sahibi
["alev abla"] ismi üzerinde seksi bir şeye benziyor ,alper kamu'nun içten içe abayı yaktığı kız ,20 yaşında daha körpeceik,işletme okuyor,"artık neyi işletecekse".
["hakan"]; alper kamunun biraz mankafa olan yakın arkadaşı,keratayı,alper çok seviyor ama henüz nedeni kendi bile bilmiyor.
["gazanfer;"] alper kamun baş düşmanı,piskopatın tillahi.
["erkin ve koray"], cinayet şüphelileri ,rockçı gençler.
["yeşim"],ne idüğü belirsiz kız,kimi sevdiğini bir türlü karar veremeyen ,doğuştan emmesil tiplerden
["deli ertan"]; cinayet zanlısı,hicabı abinin evinde yakalanıyor, alper kamu, onun gerçek katil olmadığını düşünüyor.
["hicabi abi"],eski polis teşklilatından,bu yüzden birçok düşmanı olması muhtemel,boynuna aldığı bıçak darbesiyle, ölü bulunuyor, neden öldürüldüğü henüz bilnmiyor,tam bir muamma.
["metin bilgin"] savcı,kendini çok güçlü ve yenilmez zannediyor.cinayeti,alperin babasının üzerine yıkmaya kararlı.
["ruhan bey" ]eskiden güzel sanatlar okumuş,bodrumunda heykelleri var.hicabi bey üniversite yıllarında ruhan beyi attırmış.bu yüzden ruhan bey,mahalleyi terk etmiş.sonra bir baltaya sap olamayınca geri dönmek zorunda kalmış.
[bakkal yakup] her şeyi bildiğini düşünüyor.tam bir dedikoducu tip,olay onun anlattıklarıyla değişik bir hal alıyor.
[şemi abi]hicabı abinin büyük oğlu.
[remi abi]hicabı abinin ünivertside okuyan oğlu.

Alper Kamu kitabın henüz ilk sayfasında “beş yaş insanın en olgun çağıdır; sonra çürüme başlar” diye girer cümleye ve yine ilk sayfada şöyle devam eder “zaman acımasızdı ve ben hızla yaşlanıyordum.” Beş yaşındaki birine göre büyük laflar olduğunu düşünebilirsiniz ama daha bunlar ne ki. Kitabın sonuna kadar Alper’in türlü haylazlıklarına, insanlar üzerindeki psikolojik analizlerine, kazanma hırsına ve kendi adaletini sağlamaya yönelik önüne geçemediği isteklerine tanıklık ediyorsunuz. Alper klasik müzik dinleyen, Nietzsche, Dostoyevski, Marx gibi nice yazarların kitaplarını hatmetmiş, her lafa verecek cevabı olan fakat konuşmadan önce her hareketini hassas terazi kullanan kuyumcu özeniyle tartan, her hamlesi, her tespitiyle hayatın sırrına erdiğini düşündüren dış görünüş itibariyle akranlarından hiçbir farkı olmayan bir çocuk...

Devamı için:
http://techo35.tumblr.com/post/51620184965/kitap-ogullar-ve-rencide-ruhlar-alper-can-guz

Polisiye, fantastik ve mizahi edebiyatın muhteşem uyumunu sunar bize Alper CANIGÜZ. Kitapta yer alan tespitler, yazarın psikoloji okuduğunu yoğun biçimde hissettiriyor. 5 yaşındaki bir çocuğun ağzından hayatı bu denli aktarabilmek, olayları zekice kurgulamak, üstüne keyifle okunmak bence takdiri hak ediyor. Neden 5 yaşında bir karakter seçilmiş diye düşünüyorsanız pedagogların “5 yaş çocuğu sanki tüm gelişiminin son safhasında gibidir. Hatta bazen onun büyüyüp de küçüldüğü düşünülür.” şeklinde açıklamasını belirtip olaya imgesel olarak bakmanızı tavsiye edeceğim. Bu arada kitapla uyumsuz olduğunu düşünüp de “Böyle Uyurdu Zerdüşt” bölümünü heba etmeyin bence.

“Kendilerini hep dışarıda bıraktıklarıyla tanımlayan insanlar böyledir. Bir tür uyuşturucu, alttan alta hep var olan sessizliği işitmelerini önleyen bir tür gürültüdür kahkaha onlar için. Gülmek, hayatla yüzleşmekten korur onları.”

“Kendinizle yüzleşmekten kaçıp aşağılık arzularınıza budala erkekleri alet ediyorsunuz. İstediğiniz olunca pişmanlık, olmayınca da histeri krizleri geçiyorsunuz.”

“İnsan yüreği bir sarkaç gibidir işte böyle. İstediği noktaya ulaştığı anda tüm hızıyla tam tersi taraf a kaymaya başlar.”

“Hiçbir şey, hiçbir zaman daha iyiye gitmezdi. Sadece insan için daha rafine sarhoşluk yöntemleri geliştirmek mümkün olabilirdi.”

harika bir kitap

Polisiye sevmem ama böyle polisiyeye hele ki Alper Kamu ya can kurban

Alper Canıgüz hayranlığım fanatikliğe dönüşmek üzere,söyleyecek başka söz yok sanırım.Akıcılık,merak ve orijinal konularıyla yine güzel bir roman okudum.Baş karakterimizin sivri zekası,hazır cevaplığı yine gülme garantili.Okuyun,okutturun:)

Kitap fazlasıyla zorlama ve yapay geldi bana. Beklentimin çok çok altındaydı.

Öztürkle konuşma bölümü hariç gayet leziz bir romandı.
Ahmet Ümit'ten daha başarılı bir polisiye işi çıkarmış bence.
Yazarın zekasına hayran kaldım!

sadece eglenceli.

Ulan meret ulan meret derken kitap bitiyor :)

5 yaşında bir çocuk cinayet çözüyor. Perception izlemekle eşdeğer ilginç bir kitap.Nedense aklıma okurken Murat Menteş geldi. Tarzı benziyor ama kim kime benziyor anlamadım.Sürükleyici, tiyatral anlatıma sahip eğlenceli bir kitap olmuş.

Albert Camus göndermesini yıllar sonra fark ettiğim, baş kahramanının Alper Kamu olduğu bir solukta okunacak bir kitap

Son ana kadar güzel güzel islenen hikaye ve bu esnada olusturulan olasiliklar, yaratici senaryolar, iki sayfada bitiriliyor.Zerdüşt kısmı da hiç de gereksiz degil ama okuyucunun hayal gucune biraz daha yük binmeliydi.Bu kisa öykü boyunca çok iyi bir sekilde hayata geçirilmiş o karakterler sanki alelacele veda etmeden kacip gidiyorlar, hikayenin kendisini de ucundan tutup götürüyorlar erkenden.

sevdim.o çocuğun aynısından istiyorum:)

Başladığım koltuktan kalkmadan bitirdim kitabı. Fazlasıyla eğlendim. Başarılı :)

Yer yer sıkıldım. Daha eğlenceli olabilirdi.

çocuğunuzun Alper Kamu ya benzemesini isteyip istememek konusunda kararsız kalacağınıza eminim. yada kendi çocukluğunuzun Alper gibi geçmiş olmasını isteyip istememek konusunda da kararsız kalacağınıza eminim.

Sıradan bir polisiye olmadığı kesin. Her sayfasında heyecan duymuyorsunuz öyle. Ama bence bu kitabı güzel yapan dilidir. Küçük gülümsetmeler, küçük şaşkınlıklar ile okuması oldukça keyifli bir kitap. Hele ki kitabın içindeki psikolojik tespitler benim için kitabın en unutulmaz yanı. Bir polisiye romanında altını çizdiğiniz ve bir yerlere not aldığınız cümleler oluyorsa, o, polisiye sınırlarını aşmış çok daha fazlası olan bir kitaptır.
Alper Kamu'yu tanımak gerek.

alper kamu, takipten ayrılmayın..

Zevkle okunan akıcı bir kitap. Albert Camus sevenler Alper Kamu'yu da seveceklerdir:)

Afili Filintalar'ın yazarı Alper Canıgüz'ün elime geçen ilk kitabı. Kendimi içine kaptırdığım; bir yandan bitmesine kıyamayıp bir yandan da dayanamayıp okuduğum ve Alper Kamu'ya hayran kaldığım kitap. Sanırım Alper Kamu, tarihte hayran olunabilecek bir karizmaya sahip olabilen en genç karakter.

Kitap, Alper Kamu'nun metroda kahkaha atmama sebep olan düşünceleri ve taşı gediğine oturttuğu laflarıyla aklımda kalacak.
İşin beni ilgilendiren tarafı polisiye yanı değil beş yaşındaki veledin herkese haddini bildirmesi diyebilirim. Kitap, taşlamaları ile de ayrıca gönlümü fethetti be.

Nedense bu kitabın filmi çekilirse çok güzel olurmuş gibi geliyor. Leyla ile Mecnun ekibinden böyle bir proje duymak çok güzel
olurdu.

Her ne kadar kitabın böyle uyurdu zerdüşt bölümünü de sevsem de benim için kitabın en güzel paragrafları öcülerin öcü bölümünün sonunda bulunur:

"Bazen de saygıdeğer abilerim ablalarım, dünyası yerle bir olur insanın. Hayat, fazla kafa yormadan idare etmeyi sağlayan bütün anlamlarını yitiriverir. En akıllıca saydığınız fikirlerinizin saçmalığını, en içten duygularınızın yapmacıklığını kavrarsınız. Aslında hiçbir konuda hissetmediğinizi ve tüm evrenin de size karşı aynı gaddarca kayıtsızlık içinde olduğunu. Hep gözünüzün önünde durduğu halde o güne dek her nasılsa yok saymayı başardığınız bu gerçeği fark ettiğiniz anda ilahi işleyişi de çözmek üzeresiniz demektir.

Tanrı, içindeki tahammülfersa boşluğu doldurmak için evreni yaratır. Evrenin içine gezegenleri, gezegenlerin içine dünyayı, dünyanın içine hayatı, hayatın içine insanı yerleştirir. Ve onun içine koyacak bir şey bulamaz. İşte insan denen tuhaf hayvanın, varlıkların en yücesi ve en anlamsızı kılınışının hikayesi. Evrenin orasını burasını felsefeyle, sanatla, aşkla, hatta ironik bir biçimde Tanrı'yla bezerken, ortak anlamsızların en küçüğünün elbette bir gerçeği unutması gerekmektedir: Hakikatte bütün kitaplar sayfaları doldurmak için yazılır."

Ağır bir Murat Menteş kokusu vardı. Bunu yazarı karalamak adına söylemiyorum, yanlış anlaşılmasın. Polisiye olması beni ayrıca cezbetti ama tek sıkıntı yaşadığım yer 5 yaşındaki bir çocuğun bazı bazı edepsiz laflar etmesiydi.:)

Sonu kesinlikle şaşırtıcıydı bence. Eğlendim epey okurken.

Kitabın geneline ortalama bir şeyler verecekken, Böyle Uyurdu Zerdüşt bölümü ve mektup fikrimi değiştirdi. Bu bölüme gereksiz diyen insanlar varmış, tanrım!

http://erdikaradeniz.blogspot.com.tr/2014/02/bir-kitap-ogullar-ve-rencide-ruhlar.html

Oldukça eğlenceli, sürükleyici ve absürd bir kltap. Acayip keyif aldim okurken

Okur muyum acaba diye hiç çekinmeyin, işiniz gücünüz yoksa 5-6 saatte okursunuz.

Bilhassa son sayfasında kahkahalarla ağlatıp hıçkırıklarla güldürdü.

"beş yaş insanın en olgun çağıdır, sonra çürüme başlar" Keyifle okunan kitap.

tek kelimeyle bayıldım

Çocuk dilinden anlatılan bu roman üstelik çocuk 5 yaşında, olmamış o sözler o çocukla bağdaşmıyor ben beğenmedim.

Keyifli, yaratıcı ve düşündüren cümlelerin bulunduğu, hem güldüren hem de düşündüren şahane bir kitap ! Eğer elinizde Canıgüz'ün diğer kitaplarından birisi var ise takas tekliflerine açığım.

Bitmesin diyerek yavaş okuduklarınızdan. Oldukça keyifli.

keşke Alper Kamu gibi oğlum olsa.

İyi kurgulanmış bir karakterin kitabın çehresini ne derece değiştirebileceğinin en güzel örneklerinden.
Yaş:5, yer:Beşiktaş;
"Buraya seni eve geri götürmek için gelmedim ki. Birlikte biraz içeriz diye düşünmüştüm. Baba oğul."

Yorumlara aldandım fakat beklediğimi bulamadım.

Ne küçük bir çocuğun ne yetişkin bir adamın ağzından çıkmayacak sözlerle yazılmış bir kitap, fazlasıyla yapay. Düşündürme kaygısı olmadığı aşikar ancak eğlendirme konusunda da başarılı olamamış.

'Büyümüş de küçülmüş'ün tam karşılığı oluyor Alper Kamu, küçük bey.

Ne çocukmuşsun be sen! Çok güzeldi.

Alper Kamu'yu çok ama çok sevdim :) mutlaka okuyunuz.

Gerçekten güzel bir kitaptı. sin sayfasına geldiğiniz anda yüzünüzde oluşan gülümseme her şeyi açıklıyor zaten.

Alper Kamu'yu ele alalım :) her gün birkaç saatini divanın altında geçiren, mahallenin delisini ruh kardeşi gören, gırtlağı kesilmiş bir ceset karşısında kılı kıpırdamayan, yirmilik kızlarla ilgili fanteziler kuran, silah ve alkol düşkünü bir velet :) Canavarın küçük bir çocuk olarak portresi !
şahane bir bücür , Alper Canıgüz gibi adamlar var- iyi ki - keyifle okunası ..

"ertesi gün uyandığımda kendimi pötikareli bir gömlek kadar zavallı hissediyordum."
eğlenceli,farklı,yazara katıksız bağlanmanızı sağlayacak bir kitap..