O Kalabalıkta Yalnızdım

''Beni anlayacağını..'' diyordu.

Anlamak... Kim anlayacaktı? Ben mi? Ben!

Evet, anlıyordum, burada geçen her bir günümde, her bir saatimde, tahammülsüz bir acının, ona kadar uzanan yansımasının verdiği sıkıntıları. İçimi bir boşluk, bir hiçlik kaplıyordu. Hiç hareket etmeden, duymadan, görmeden, göz kırpmadan, nefes almadan bir buz kalıbı gibi olmak istiyordum. Yaşam sanki ne benle, ne bensiz var olmuş; o benden, ben ondan habersiz; çiçekler kokusuz, rüzgârlar esintisiz, ateşler alevsiz kalmıştı. Düşünce düşüncesizlikle, akıl akılsızlıkla, duygu duygusuzlukla, renkler renksizlikle, müzik sessizlikle dans ediyordu kafamda.''

''Beni anlayacağını..'' diyordu.

Anlamak... Kim anlayacaktı? Ben mi? Ben!

Evet, anlıyordum, burada geçen her bir günümde, her bir saatimde, tahammülsüz bir acının, ona kadar uzanan yansımasının verdiği sıkıntıları. İçimi bir boşluk, bir hiçlik kaplıyordu. Hiç hareket etmeden, duymadan, görmeden, göz kırpmadan, nefes almadan bir buz kalıbı gibi olmak istiyordum. Yaşam sanki ne benle, ne bensiz var olmuş; o benden, ben ondan habersiz; çiçekler kokusuz, rüzgârlar esintisiz, ateşler alevsiz kalmıştı. Düşünce düşüncesizlikle, akıl akılsızlıkla, duygu duygusuzlukla, renkler renksizlikle, müzik sessizlikle dans ediyordu kafamda.''