Nibelung`lar Destanı

Editör: Ayça Sabuncuoğlu

Ortaçağ Alman yazınının başyapıtlarından ve Avrupa kültürünün temel taşlarından biri olan Nibelunglar Destanı, Türkçede ilk kez tam metin halinde yayınlandı. Destan, bize ulaşan metniyle, tıpkı İlyadayı yazan rhapsod (türkü dikicisi), Bey konaklarında ağırlanan saz çalıcı ozan gibi biri tarafından 1200lü yıllarda üretilmiş. Adı bilinmeyen bu kişinin, bugünkü Avusturya topraklarında bulunan sarayların, şatoların birinden ötekine gidip gelen bir ozan olduğu sanılıyor.Günümüze ulaşmış, özgün metni içerdiği kabul edilen elyazmaları, Orta Yüksek Almancayla kaleme alınmış. Çevirmen Bilge Umar da, hem bu metinden günümüz Almancasına Felix Genzmerin yaptığı çeviriyi, hem de yine aynı metinden İngilizceye A. T. Hattonun düzyazı biçiminde yaptığı çeviriyi esas aldı. TADIMLIK1103   Siegmund öptü Kriemhildi;               onun gelmek istemediğini görüp       Kararlılığını anlayınca              hüzün dolu bir sesle şöyle dedi:       Yurda dönüyoruz              içimiz mutsuz,       Ancak şimdi anlıyorum, gönlümü bürüyen tasanın              nice yaman olduğunu.1104   At sırtında yol aldı Nibelunglar               Wormsdan Ren boyunca akıntı aşağıya.                      Önceleri yoktu yanlarında koruma birliği;       Güvendiler kendi yiğitliklerine kendilerini savunmak için       Bir düşmanlıkla karşılaşma hâlinde.       Gözüpek Nibelungların kendi bilekleri               koruyacaktı bu erleri.1105   Hiç kimseden destur istemediler ayrılıp gitmek için.       Derken gördüler Gernot ile Giselherin               kendilerine doğru dostça geldiğini;       Her iki yiğit açıkladı onlara       Uğradıkları kayıptan dolayı              içlerinde duydukları üzüntüyü.1106   Nezaketle konuştu gözüpek Gernot:       Gökteki Tanrı biliyor ya,               hiçbir günahım yok Siegfriedin öldürülmesinde;       Burada kim idi onun düşmanı, duymuş bile değilim,       İçten yanıyorum onun ölümüne.1107   Genç Giselher, yanlarına koruyucu birlik verdi.       Özenle sağladı onların güvenliğini,               götürdü onları ülke sınırına,       Hatta yoldaşlık etti bahadırlara               Alçak Ülkeye kadar;       Kimse yoktu orada Siegfriedin hısımlarından               yas içinde olmayan. 1108   Nasıl geçti yaşamları daha sonra,              bilmiyorum orasını;       Bildiğim şu ki, uzakta              hiç bitmedi Kriemhildin ağlayıp sızlaması;       Kimse teselli veremedi onun yüreğine       Temiz yürekli, vefalı Giselherden başka.1109   Dilber Brünhild oturup durdu tahtında azametle;       Kriemhildin ağlaması hiç umurunda olmadı,       Hiç içinden gelmedi bir daha, ona sevgi göstermek;       Ama gün geldi Kriemhild Hatun da              katlanılmaz acı verdi ona.

Editör: Ayça Sabuncuoğlu

Ortaçağ Alman yazınının başyapıtlarından ve Avrupa kültürünün temel taşlarından biri olan Nibelunglar Destanı, Türkçede ilk kez tam metin halinde yayınlandı. Destan, bize ulaşan metniyle, tıpkı İlyadayı yazan rhapsod (türkü dikicisi), Bey konaklarında ağırlanan saz çalıcı ozan gibi biri tarafından 1200lü yıllarda üretilmiş. Adı bilinmeyen bu kişinin, bugünkü Avusturya topraklarında bulunan sarayların, şatoların birinden ötekine gidip gelen bir ozan olduğu sanılıyor.Günümüze ulaşmış, özgün metni içerdiği kabul edilen elyazmaları, Orta Yüksek Almancayla kaleme alınmış. Çevirmen Bilge Umar da, hem bu metinden günümüz Almancasına Felix Genzmerin yaptığı çeviriyi, hem de yine aynı metinden İngilizceye A. T. Hattonun düzyazı biçiminde yaptığı çeviriyi esas aldı. TADIMLIK1103   Siegmund öptü Kriemhildi;               onun gelmek istemediğini görüp       Kararlılığını anlayınca              hüzün dolu bir sesle şöyle dedi:       Yurda dönüyoruz              içimiz mutsuz,       Ancak şimdi anlıyorum, gönlümü bürüyen tasanın              nice yaman olduğunu.1104   At sırtında yol aldı Nibelunglar               Wormsdan Ren boyunca akıntı aşağıya.                      Önceleri yoktu yanlarında koruma birliği;       Güvendiler kendi yiğitliklerine kendilerini savunmak için       Bir düşmanlıkla karşılaşma hâlinde.       Gözüpek Nibelungların kendi bilekleri               koruyacaktı bu erleri.1105   Hiç kimseden destur istemediler ayrılıp gitmek için.    ... tümünü göster