Karton Ev

Her gün kandırıldığımız, manipüle edildiğimiz, doğrularla yanlışların eğilip bükülerek yer değiştirildiği bir ülkede yaşamak elbette zaman zaman gelecek adına korku veriyor. Korku o kadar da kötü bir şey değil bu arada; varoluş sigortası olduğunu düşünüyorum. Bizi dinç, tetikte tutuyor. Korkmayan insanlardan olmak istemezdim; çoğu bence uyuşmuş ve kendilerinden de umudu kesmiş kişiler. Korkunca da yazıyorum; başka bir direnme şekli bilmiyorum.”

M. Özgür Mutlu’nun Yaşar Nabi Nayır ödülünü alan ilk kitabı “Van Gölü Ekspresi”nin üzerinden geçen yıllarda heyecanla yeni kitabını bekliyorduk.

“Karton Ev” beklentileri boşa çıkartmayan bir kitap. Toplumsal kaygıları, kişisel varoluş çabalarımızı bize kelimelerle hatırlatıyor. Sivas’ı unutmayın diyor. Garavillelerin yürüyüşünden, kıyıya vuran insanlığımızdan bahsediyor. İki yüz kırk beş basamakta inişli çıkışlı hayat yolunda yürütüyor. Tüneller açılırken toprakla üstü örtülen hayatları gösteriyor. Doğuyoruz, ölüyoruz ve arada geçen zamanda yenilenebiliyor muyuz diye soruyor.

Yazmak direnmekse, okumak direnişe omuz vermektir.

Karton Ev’in son sayfasına geldiğinizde, Ay’dan bir dilim kesip rakınıza meze yapmış, kendi isteğinizle girdiğiniz bir mezardan yürek çırpıntılarıyla çıkmış, amcanızın yuttuğu babanızı yeniden görmüş olacak ve beklediğimiz o gün geldi mi diye soracaksınız kendinize.

Şaşıracağınız, garipseyeceğiniz, hüzünlenip kızacağınız öyküleri okuduğunuzda M. Özgür Mutlu’nun gösterdiği yerden, aşka, hayata, ölüme ve kendinize bakmış olacaksınız.

Ayşe Akaltun

Her gün kandırıldığımız, manipüle edildiğimiz, doğrularla yanlışların eğilip bükülerek yer değiştirildiği bir ülkede yaşamak elbette zaman zaman gelecek adına korku veriyor. Korku o kadar da kötü bir şey değil bu arada; varoluş sigortası olduğunu düşünüyorum. Bizi dinç, tetikte tutuyor. Korkmayan insanlardan olmak istemezdim; çoğu bence uyuşmuş ve kendilerinden de umudu kesmiş kişiler. Korkunca da yazıyorum; başka bir direnme şekli bilmiyorum.”

M. Özgür Mutlu’nun Yaşar Nabi Nayır ödülünü alan ilk kitabı “Van Gölü Ekspresi”nin üzerinden geçen yıllarda heyecanla yeni kitabını bekliyorduk.

“Karton Ev” beklentileri boşa çıkartmayan bir kitap. Toplumsal kaygıları, kişisel varoluş çabalarımızı bize kelimelerle hatırlatıyor. Sivas’ı unutmayın diyor. Garavillelerin yürüyüşünden, kıyıya vuran insanlığımızdan bahsediyor. İki yüz kırk beş basamakta inişli çıkışlı hayat yolunda yürütüyor. Tüneller açılırken toprakla üstü örtülen hayatları gösteriyor. Doğuyoruz, ölüyoruz ve arada geçen zamanda yenilenebiliyor muyuz diye soruyor.

Yazmak direnmekse, okumak direnişe omuz vermektir.

Karton Ev’in son sayfasına geldiğinizde, Ay’dan bir dilim kesip rakınıza meze yapmış, kendi isteğinizle girdiğiniz bir mezardan yürek çırpıntılarıyla çıkmış, amcanızın yuttuğu babanızı yeniden görmüş olacak ve beklediğimiz o gün geldi mi diye soracaksınız kendinize.

Şaşıracağınız, garipseyeceğiniz, hüzünlenip kızacağınız öyküleri okuduğunuzda M. Özgür Mutlu’nun gösterdiği yerden, aşka, hayata, ölüme... tümünü göster