İslam Dünyası ve Yabancı Diyarlar Arap Coğrafyacılarının Gözünden 1000 Yılında

Miladi 1000 yılındayız. Orta Asyadan İspanyaya uzanan geniş topraklarda, İslam uygarlığının en parlak dönemi hüküm sürüyor. Kervan yollarının bir sinir sistemi gibi yayıldığı bu topraklardaki kentler, dönemin Avrupa kentlerine parmak ısırtacak büyüklüğe ve ihtişama ulaşmıştır. Müslüman tüccarlar ve seyyahlar kuzey Akdeniz kentlerinden Hindistan ve Çine ulaşan kervan yollarında mekik dokuyor, bu bilinmedik diyarların ürünlerini ve bilgilerini kendi dünyalarına taşıyorlar. İşte bu kitap Arap seyyah ve coğrafyacılarının zamanın İslam dünyasına ve yabancı diyarlara nasıl baktığını ele alıyor. Hem erken ortaçağın Arap-Müslüman uygarlığı hakkında birçok somut bilgiye ulaşıyoruz, hem de bir bakış açısı tarihi okuyoruz, yani o dünyanın içinde yaşayanlarca nasıl görüldüğünü öğreniyoruz. Bu, kendi içinde büyüleyici bir macera oluşturuyor. Seyyah-coğrafyacılarımız İslam kentlerini anlatıyor bize: Kurtuba, İskenderiye, Kahire, Mekke, Medine, Şam, Bağdat, Kûfe, Basra, Musul, Hemedan, Rey, İsfahan, Şiraz, Nişapur, Semerkand ve Buhara. Sonra gözlerini Bizansa, Konstantiniyyeye ve Romaya çeviriyorlar. Kostantiniyye hiç değişmeyen tek bir imgeye indirgeniyor: Boğaziçi. Seyyahlarımız ona Nehir adını verir ve çığırının Karadenizden Akdenize kadar uzandığını söylerler. Bu nehrin kenarında her yeri işlenmiş taştan bir kent bulunur. Roma ise bir ibadet şehri olarak algılanır. Bu kentte tam yüz bin çan, kırk sekiz bin rahip, üç yüz elli büyük şamdan, altı yüz vazo ... vardır. Yazarlarımız daha sonra bizleri Efrenciyenin çeşitli kentlerinde gezdirirler. Mecûsların tek sabit ikametgâhı İrlanda Adasında bir balina avında tayfalardan biri balina yavrusunun yanına yaklaşıp başını dostane şamarlarla okşar; fil ise hassas ve korkaktır, özellikle kedilerden ürker... Savaşta kullanılır, ama aynı zamanda tarlalarla ilgilenebilir, bir evi süpürebilir, su çekebilir, pazara çıkıp alışverişte para üstünü kontrol edebilir. Hatta eğer görüş alanı içindeki bir kadın bayılıp uygunsuz yerleri görülecek şekilde düşerse, hayvan hortumuyla onun giysisini düzeltir. Binyıl öncesinin büyülü dünyasına hoş geldiniz.

Miladi 1000 yılındayız. Orta Asyadan İspanyaya uzanan geniş topraklarda, İslam uygarlığının en parlak dönemi hüküm sürüyor. Kervan yollarının bir sinir sistemi gibi yayıldığı bu topraklardaki kentler, dönemin Avrupa kentlerine parmak ısırtacak büyüklüğe ve ihtişama ulaşmıştır. Müslüman tüccarlar ve seyyahlar kuzey Akdeniz kentlerinden Hindistan ve Çine ulaşan kervan yollarında mekik dokuyor, bu bilinmedik diyarların ürünlerini ve bilgilerini kendi dünyalarına taşıyorlar. İşte bu kitap Arap seyyah ve coğrafyacılarının zamanın İslam dünyasına ve yabancı diyarlara nasıl baktığını ele alıyor. Hem erken ortaçağın Arap-Müslüman uygarlığı hakkında birçok somut bilgiye ulaşıyoruz, hem de bir bakış açısı tarihi okuyoruz, yani o dünyanın içinde yaşayanlarca nasıl görüldüğünü öğreniyoruz. Bu, kendi içinde büyüleyici bir macera oluşturuyor. Seyyah-coğrafyacılarımız İslam kentlerini anlatıyor bize: Kurtuba, İskenderiye, Kahire, Mekke, Medine, Şam, Bağdat, Kûfe, Basra, Musul, Hemedan, Rey, İsfahan, Şiraz, Nişapur, Semerkand ve Buhara. Sonra gözlerini Bizansa, Konstantiniyyeye ve Romaya çeviriyorlar. Kostantiniyye hiç değişmeyen tek bir imgeye indirgeniyor: Boğaziçi. Seyyahlarımız ona Nehir adını verir ve çığırının Karadenizden Akdenize kadar uzandığını söylerler. Bu nehrin kenarında her yeri işlenmiş taştan bir kent bulunur. Roma ise bir ibadet şehri olarak algılanır. Bu kentte tam yüz bin çan, kırk sekiz bin rahip, üç yüz elli büyük şamdan, altı yüz vazo ... vardır. Yazarlarımız daha sonr... tümünü göster