Iris`e Ağıt

Irise Ağıt Belki de Alzheimer koşullarının etkisini en korkunç biçimde yaşayanlar, kimliklerine sımsıkı yapışıp bırakmayanlardır. Irisdeki kimlik duyumu eksikliği, onu, kafasını dolduran boşluk dünyasına yumuşacık kaydırıvermiş gibi geliyor bana. John BayleyBen Iris Murdoch. Bunu söyleyecek en son kişidir herhalde Iris Murdoch. Onun için, insanın kim olduğu sorusu bir bilmeceden öte, saçmalıktır. İnsan bilinci, sürekli bir kendinden kaçıştır çünkü. Ben derken ben değildir. O halde bir insana kendini duyumsatan, kimlik ihtiyacı duyuran nedir? Anımsayış diyebilir miyiz buna? Yapıp edilenler, verilen sözler, yazılıp çizilenler... Irisin meydan okuduğu, insana ben dedirten bu anımsayıştır aslında. Peki, böyle bir düşünür için Alzheimer bir hastalık mıdır, yoksa bir ilaç mı? Kim bilir? John Bayley, 1999 yılında kaybettiği karısını, onun yerine anımsıyor... kendi bilincinde, kendi sözcükleriyle. Tek başına sahip çıkıyor, hastalığın pençesinde yok olan o mutlu geçmişe. Peki neden? Bayleyin bir zamanlar Irise söylediği gibi, insan anımsamak zorundadır, hele ki seviyorsa, sevdiğiyle var olmak istiyorsa. Irise Ağıt, sevgisine, sevdiğine dört elle sarılan bir insanın/kocanın/yazarın gayretini; o iç burkan hüzünlü sesini duyuruyor bizlere.

Irise Ağıt Belki de Alzheimer koşullarının etkisini en korkunç biçimde yaşayanlar, kimliklerine sımsıkı yapışıp bırakmayanlardır. Irisdeki kimlik duyumu eksikliği, onu, kafasını dolduran boşluk dünyasına yumuşacık kaydırıvermiş gibi geliyor bana. John BayleyBen Iris Murdoch. Bunu söyleyecek en son kişidir herhalde Iris Murdoch. Onun için, insanın kim olduğu sorusu bir bilmeceden öte, saçmalıktır. İnsan bilinci, sürekli bir kendinden kaçıştır çünkü. Ben derken ben değildir. O halde bir insana kendini duyumsatan, kimlik ihtiyacı duyuran nedir? Anımsayış diyebilir miyiz buna? Yapıp edilenler, verilen sözler, yazılıp çizilenler... Irisin meydan okuduğu, insana ben dedirten bu anımsayıştır aslında. Peki, böyle bir düşünür için Alzheimer bir hastalık mıdır, yoksa bir ilaç mı? Kim bilir? John Bayley, 1999 yılında kaybettiği karısını, onun yerine anımsıyor... kendi bilincinde, kendi sözcükleriyle. Tek başına sahip çıkıyor, hastalığın pençesinde yok olan o mutlu geçmişe. Peki neden? Bayleyin bir zamanlar Irise söylediği gibi, insan anımsamak zorundadır, hele ki seviyorsa, sevdiğiyle var olmak istiyorsa. Irise Ağıt, sevgisine, sevdiğine dört elle sarılan bir insanın/kocanın/yazarın gayretini; o iç burkan hüzünlü sesini duyuruyor bizlere.