Casus

Kitabın vurucu bir bölüm ile başlaması, yazarın kaleminin bu kadar akıcı olması kitabın üçte ikisini bir solukta okutuyor. Son bölümleri olayların ağırlaşması ile birlikte biraz yavaşlasa da yine de akıp gitti. Yazarın kitapta yer verdiği aşk ve hayat hakkındaki satırları beni oldukça etkiledi. Alıntı yapmama ve oturup üzerinde düşünmeme neden olacak güzel paragraflar vardı.
Mata Hari etkileyici bir karakter. Kitabı bitirdikten sonra başka kaynaklardan da kendisi hakkında okuduğum yazılara dayanarak bu kitabın böyle bir kadını anlatmak için yetersiz kaldığı hissine kapıldım. Tarihteki yerinin belirsiz olması belki de bunun nedeni. Halen daha casus olup olmadığı konusunda, bu kitaba rağmen, kafamda kesin bir karar veremedim ama eğer casus olsaydı kendisi daha çok saygı duyabileceğim bir kadın olacaktı. Bu şekilde hayattaki amacını bulamamış, şöhret ve göz önünde olma, rahat ve lüks yaşama takıntısı yüzünden kendi kendini felakete sürükleyen bir kadın olarak aklımda yer etti. Oysa kitabın ilk başlarında kendisini dönemin getirdiği her türlü zorluklara rağmen bir kadın olarak bağımsızlığını kazanmış, özgürlüğünü dilediğince yaşayan ve bunun için her türlü zorluğa göğüs gerebilen bir kadın olarak rol model olabilecek biri gibi görmüştüm.
Savaş zamanının acımasızlığı ve birilerinin birileri üzerine basarak ilerleme çabalarının iyi verildiğini düşünüyorum. Aklımda çok yer edici bir kitap olmadı evet ama hoş bir roman olarak okunabilir. Kadının arkada bıraktığı kızından çok az bahsetmesi, kendi duygu ve düşüncelerinin kitapta çok yer almaması kadını şöhret için çabalayan bencil bir kadın gibi göstermiş. Belki öyleydi, belki değildi. Bunu bilemeyiz ama bu sebepten kitap bana yetersiz gibi geldi.

Ahh Mata Hari.. cesur kadın... özgürlüğü için neleri feda eden hatta kadınlığını feda eden kadın...
Trajik bir hayatı olmasına rağmen cesur yürekli bir kadınmış..

Konunun ilginç oluşu aslında okutturuyor.
Diğer yandan daha fazla araştırma yapılarak yüzeysellikten geçip derinlik oluşturulabilirdi.

Hayal kırıklığı. Muazzam bir kitap olacakken tam köşesinden dönmüş gibi. Bu kadar çekici bir konu ancak bu kadar kötü kullanılabilirdi. Akıcılık yok, yazılan bir kısım ile diğer kısımı birbirine bağlamakta zorlandım. Simyacı gibi bir kitabı yazmış olan Paulo Coelho'dan çok daha büyük beklentilerim vardı. Çeviriyle de alakalı olabilir belki... Ama çok daha iyi olabilirdi.

Mata Hari'nin hayatının anlatıldığı biyografimsi kitabı sevdim, akıcı bir anlatımı vardı. Yani dörtte üçü Mata Hari'nin ağzından okuyoruz o bölümler çok akıcıydı son bölümlerde konu biraz ağırlaşıyor, o dönem hakkında bir kaç ön bilgiye sahip olmak gerekiyor. Çok çarpıcı bir giriş ile başlıyor: Mata Hari'nin kurşuna dizilme sahnesi ile... Sonrasında geriye dönüp onun renkli hayatına konuk oluyoruz. Bu kadın sadece özgür ve mutlu olmak isteyen, dünya umurunda olmayan bir dansçı.

Casusluk yaptı mı yoksa adamları hep oyaladı mı bunun cevabını alamadım ama inanıyorum ki pisi pisine öldürülmüş bir kadın. Yazarın son sözünde yazdıklarını okuyunca içim bir tuhaf oldu : cesedinin başı kesilerek devletin temsilcilerine verilmiş ve yıllarca bir Anatomi Müzesinde tutulmuş. Daha sonrasında ise baş kaybolmuş ve hala bilinmiyormuş yeri. Güzel kitaptı tavsiye ederim herkese

Kendi eğlencesi, rahat yaşamı, giydiği kıyafetlerinin modaya uygunluğu gibi ölçütlerle hayat tarzını belirlemiş bir kadının nasıl bir anda savaş suçlusu olarak idam edildiğini anlatan bir kitap. Aslında bu kitapta kadınların zaman ve mekan farkı olmaksızın her dönemde ezildiğine ve suistimal edildiğine şahit oluyoruz. Sonu acı olsa da istediği hayatı yaşamış olması bir nebze teselli olabilir. İşin en acı kısmı kitabın sonlarında savcının sözleri oldu: 'Elimizdeki deliller o kadar yetersizdi ki, bir kediyi bile mahkum etmemize yetmezdi.'

Paulo Coelho son okuduğum iki kitabında beni hayal kırıklığına uğrattı. Sanırım artık yazmak için yazıyor. Bence daha iyisini yazabilirdi. Yakında elime başka bir kitabı daha geçecek. Umarım o güzel olur.