Ben

Bu hikâye 1937 yılında yazılmıştı.
Yayınlamak için hikâyeyi yeni baştan hazırladım, ancak stilini hiç de ğiştirmedim; bazı kısımlarına daha çok itina edip, birtakım aşırı kelime leri çıkarttım. Fakat fikir ve olaylarda hiçbir değişiklik yapmadım, Tema nın muhteviyat ve yapısına hiç dokunulmamıştır. Hikâye eskisinin aynıdır. Yalnızca meseleyi daha açık bir şekilde ortaya koydum. Eserin ruhu ve bel kemiği olduğu gibi kaldı; bunların aydınlanmaya ihtiyacı yoktu zaten.
Hikâyeyi ilk yazıldığı vakit okuyan bazı kimseler bana, kollektiuizm fikrine karşı çok insafsız olduğumu söylemişlerdi. Kollektivizmin hiç de yazdıklarım gibi olmadığı kanaatindeydik): Onlara göre kollektivistler böyle şeyleri ne düşünürler, ne ifade ederler, ne de bunların müdafaasını yaparlardı. Oysa daha bugünden, bu düşüncelerin bazıları zararlı meyve lerini vermeye başlamıştır.
Sadece Kâr için değil, kullanmak için istihsal sloganının şimdi bir çok insan tarafından bejdik bir lâf olarak, hem de makbul ve uygun bir e meli belirten beylik bir lâf olarak benimsendiğine dikkati çekmek isterim. Eğer bu slogandan herhangi açık bir mânâ çıkarlılabiliyorsa bu, bir insa nın çalışmasındaki sebep kendi ihtiyacı, arzusu ve kazancı olmayıp da başkalarının ihtiyaçları olmalıdır fikri değil de nedir ?
Bir an için düşünelim, daha şimdiden bizim de Meslek Meclisle rimiz ve daha birçok benzeri meclislerimiz var. Bunlar henüz bizim üstü müzde mutlak bir hakimiyet kunnadılarsa, bu acaba niyetlerinin olmadı ğından mıdır?

Bu hikâye 1937 yılında yazılmıştı.
Yayınlamak için hikâyeyi yeni baştan hazırladım, ancak stilini hiç de ğiştirmedim; bazı kısımlarına daha çok itina edip, birtakım aşırı kelime leri çıkarttım. Fakat fikir ve olaylarda hiçbir değişiklik yapmadım, Tema nın muhteviyat ve yapısına hiç dokunulmamıştır. Hikâye eskisinin aynıdır. Yalnızca meseleyi daha açık bir şekilde ortaya koydum. Eserin ruhu ve bel kemiği olduğu gibi kaldı; bunların aydınlanmaya ihtiyacı yoktu zaten.
Hikâyeyi ilk yazıldığı vakit okuyan bazı kimseler bana, kollektiuizm fikrine karşı çok insafsız olduğumu söylemişlerdi. Kollektivizmin hiç de yazdıklarım gibi olmadığı kanaatindeydik): Onlara göre kollektivistler böyle şeyleri ne düşünürler, ne ifade ederler, ne de bunların müdafaasını yaparlardı. Oysa daha bugünden, bu düşüncelerin bazıları zararlı meyve lerini vermeye başlamıştır.
Sadece Kâr için değil, kullanmak için istihsal sloganının şimdi bir çok insan tarafından bejdik bir lâf olarak, hem de makbul ve uygun bir e meli belirten beylik bir lâf olarak benimsendiğine dikkati çekmek isterim. Eğer bu slogandan herhangi açık bir mânâ çıkarlılabiliyorsa bu, bir insa nın çalışmasındaki sebep kendi ihtiyacı, arzusu ve kazancı olmayıp da başkalarının ihtiyaçları olmalıdır fikri değil de nedir ?
Bir an için düşünelim, daha şimdiden bizim de Meslek Meclisle rimiz ve daha birçok benzeri meclislerimiz var. Bunlar henüz bizim üstü müzde mutlak bir hakimiyet kunnadılarsa, bu acaba niyetlerinin olmadı ğından mıdır?