Açınız

Temel olarak, sözcüklerin birbirleriyle konuştuğu bir tiyatro metnine benziyor. Belirli bir kurgu yok.
"siz" ile "sen" atışabiliyor mesela bir sahnede ya da başka bir sahnede "hadi görüşürüz"ün duygusuzluğundan dem vurabiliyor diğer sözcükler.
Böyle bakınca bir hayli eğlenceli ve farklı bir kitap gibi durabilir ama öyle değil. Bu denli ilginç bir fikir kitap boyunca heba oluyor. Baştan sona sıkıcı. Sözcüklerin arasında geçen konuşmaların ilgi çekici hiç bir yanı yok. Tamamıyla diyaloglardan oluşan metnin belirli bir kurgusu olmadığı için her şey birbirinden kopuk.
Sarraute, “yeni roman” akımının temsilcilerinden olduğu için bu kitabında da ana akımın anlatım yönteminden ziyade kendi benimsediği farklı bir anlatım yöntemi uygulamış olabilir. Bildiğimiz, beklediğimiz, alıştığımız anlatım yöntemini parçalamak için giriştiği bu biçem, ilgiyle okunabilecek konuyu okunmaz hale getirmiş sanırım.
Çevirmene suç bulacağım ama Aysel hanım işinin ehli: Andre Gide, Milan Kundera, Balzac, Sartre dahil bir çok yazardan kırkın üstünde kitap çevirmiş.
Hülasa, okumayın sevgili kariler, 94 sayfa da olsa çekilmiyor.