Acının İzleri

Aynaya baktığında, tam da istediği şehirde çalışan modern bir kadının olması gerektiği gibiydi; akıllı, şımarık ve iyi giyinmiş, harika görünüyordu... İşi almak için hazırdı.
Ne var ki, Bayan Evelyn onunla aynı fikirde değildi. “Bay D’Amato Japonca bilen birini tercih ediyor,” dedi Evelyn.
“İlanda öyle yazılmamıştı,” diye belirtti Emma.” Söyleyebileceği fazla bir şey yoktu. Bu iş için doğru insan olmadığına karar verilmişti.
“Benimle görüştüğünüz için teşekkürler,” Ayağa kalktı. Ve sonra Luca D’Amato odaya girmişti. Oda karanlığa büründü. Tamam, tamam... Karanlığa bürünmedi ama olabilirdi de, çünkü Emma’nın görebildiği tek şeydi.
“Tanıştırılmadık sanırım. Siz…”
Emma sanki korkudan bir yere kaçmış olan sesini bulmakta zorlanıyordu ama Evelyn onu bu durumdan kurtardı.
“Emma Stephenson, biz de tam görüşmemizi sonlandırıyorduk.”

Aynaya baktığında, tam da istediği şehirde çalışan modern bir kadının olması gerektiği gibiydi; akıllı, şımarık ve iyi giyinmiş, harika görünüyordu... İşi almak için hazırdı.
Ne var ki, Bayan Evelyn onunla aynı fikirde değildi. “Bay D’Amato Japonca bilen birini tercih ediyor,” dedi Evelyn.
“İlanda öyle yazılmamıştı,” diye belirtti Emma.” Söyleyebileceği fazla bir şey yoktu. Bu iş için doğru insan olmadığına karar verilmişti.
“Benimle görüştüğünüz için teşekkürler,” Ayağa kalktı. Ve sonra Luca D’Amato odaya girmişti. Oda karanlığa büründü. Tamam, tamam... Karanlığa bürünmedi ama olabilirdi de, çünkü Emma’nın görebildiği tek şeydi.
“Tanıştırılmadık sanırım. Siz…”
Emma sanki korkudan bir yere kaçmış olan sesini bulmakta zorlanıyordu ama Evelyn onu bu durumdan kurtardı.
“Emma Stephenson, biz de tam görüşmemizi sonlandırıyorduk.”