Okuma Kulübü

3 kitabını okuduktan sonra Paulo Coelho okumamaya karar verdim.3 kitabında da sıradanlıktan öte geçmeyen bir anlatım ve kendini tekrar vardı.

Türk bunalım edebiyatı. Hiç sevmem. Hayat boş, takılmayın böyle şeylere, her şey kontrolümüz dışında tarzı yazarlardan ve kitaplarından nefret ederim. Türk olunca daha bir beter. Her şeyin cılkını çıkartmayı çok bir seviyoruz.

@deniz kızı 5 kitabı okuduktan sonra deva medip külliyatını da okusaydın. Bak ben hiç okumadan bu kanıya vardım haliyle 5 kitap kardayım. Bazen okunmayan kitaplar da kar demek olabilir.

@Zahide Kesinlikle haklısın, tasavvufu yalama yaptılar iyice. Tamamen bir kalp temizliğine, bir düşünce akımına, inanç felsefesine indirgediler. Allah'ın hepsinden hesap sormasını umuyorum. Adama sorarlar sen kimsin diye... Kitapçılık yapmıştım bir zaman. Bir müşteri geldi tasavvufi kitaplar aradığını söyledi. Onu dini kitap reyonuna aldım gayet sağlam kaynaklardan sağlam bir şekilde yazılmış sağlam kitaplardı. Kadın, yok yok öyle değil, Mevlana Şems filan deyince çıldırdım. 3-5 şey gösterdim bakındı gitti. Artık tasavvuf böyle kelebekli, böcekli bir şey.

@tembel Novalist, dediğin gibi üçtür beştir köyü anlatacak kitap. Her dönemde bir furya çıkıyor ve o konu hakkındaonlarca kitap basılıyor. Taklitler de asıllarını yaşatıyor neyseki de kaliteli kitaplar zamana direnebilip kendini ispat edebiliyor...

bilalante,

Tabii ki hepimiz köylüyüz ama benim sözünü ettiğim köy romanları köylüyü anlatmıyorlardı ki. Köye kısa bir ziyaret haricinde gitmemiş, orada yaşamamış büyük şehirlerde yaşayan aydınlar tarafından ideolojilerini anlatmak için malzeme olarak kullanıldı. ve ne yazık ki bunu en sığ biçimde yaptılar. Bir de aynı mantıkla yazılmış köy tiyatrolarımız var bizim. Seksenli yıllara kadar köy edebiyatına olan rağbet çağdaş edebiyata geçme sürecimizi yavaşlattı. Hatta biraz da bu yüzden Tanpınar, Oğuz Atay, Yusuf Atılgan, Adalet Ağaoğlu gibi yazarların kitapları seksen sonrasına kadar ikinci baskı yapamadılar. Biz postmodernizmi henüz yeni yeni tanıyabiliyoruz. Tabii yanlış anlaşılmasın. Bu gecikmenin tek sebebi köy romanı değildir. Gelişmenin önünü açan da seksen darbesi olmamıştır.
Ama bunun haricinde gerçekten köyü anlatan, anlının akıyla bu işin içinden çıkmış yazarlarımız da var ve bundan sonra da olmalıdır. Eğer kendimize has bir Türk edebiyatı kuracaksak köylü unsurunu nasıl arkada bırakabiliriz ki.

Orhan Kemal kitapları. Evet, iyidir, güzeldir kimsenin bir şey dediği yok ama ideolojinin de etkisiyle benim gözümde hep aynı. Fakirler, açlar, sümüklü çocuklar, açlıktan ölmeler, izmaritler, kirli sakallar, kumar oynamalar.

Bir yazar için, bir kitap için yorumda bulunacaksam okumadan ben bu yazarı kesinlikle okumam, çok kötü yazıyor diyemem, başkasının fikrine göre de bir kanıya varamam, siz varırsınız, başkası başka türlü bir fikir sahibi olur, herkes farklıdır bu konuda muhalefet yaratmaya gerek yok.
İnsanların söyledikleriyle hareket etmem, çok başıma geldi ben bu kitabı hiç beğenmedim denilen kitabı beğendiğim, tam tersi ben bu kitabı beğendim denileni de beğenmediğim oldu.
5 kitabını okuduğum meselesine gelince Elif Şafak için fazla bir rakam olduğunu düşünüyorum bu konuda hak veriyorum size o yüzden külliyatını okumaya gerek yok.

İyi kitap kendini minimum reklamla zirveye çeker. Reklama ihtiyacı olmaz fikrine katılmıyorum. Sadece yeteri kadar. İnsanın gözüne soka soka değil. Ben her gazeteyi açtığımda aynı kitap için sansasyonel haberler okumak istemiyorum. O kitabın arka kapağındaki yazıyı koyun habere yeter benim için. Mesela ben Olasılıksız'ı arkasında sırf Clive Cussler'ın beğenilerine mahzar olduğu için okumuştum. Ne popülerliği ne de başka bir şey.

@ehlifasil,ne kadar doğru yazmışsın.
Ben şu diyalogu bizzat yaşadım:

-Boş zamanlarında ne yaparsın
-kitap okurum (en sinir olduğum cevaptır kitap boş zamanlarda okunmaz,kitap okumak için zaman yaratılır.)
-Ne tür okursun
-Tasavvuf :)
-aaa mesela kimi okursun
-Elif Şafak :)

güleyim mi ağlayayım mı bilememiştim.

Gayet tabii ki edebiyat ve ideoloji ayrı düşünülemez ama unutulmamalı ki ideoloji sadece edebiyatın malzemesi olabilir. Asla ve asla edebiyat herhangi bir ideolojinin yayılma aracı olamaz. Örneğin roman başlı başına ulaşılması gereken bir amaçtır ve bu amaca ulaşmak için politik karışıklıkların olduğu bir dönemi, bir köy okulunu, fabrika bahçesini, bir sarayı vb. kendine malzeme yapabilir. Ama sanat hiçbir ideolojinin kürsüsü olamaz.
Aksi bir anlayışta insanlar tarihlerini romanlardan, filmlerden öğrenmeye kalkarlar ki bu günlerde bunu sıklıkla görüyoruz ve tabii korkunç sonuçlarına da tanık oluyoruz. Belki yeri gelince edebiyat bir okul gibi kullanılabilir ki tarihte örnekleri vardır (ör: Tanzimat). Ama bunlar estetikten yoksun, kalıcılığı olmayan metinler yani edebi müsvetteler olma seviyesine ulaşabilirler ancak. O da gerçek edebiyat değildir.

1.Seksen öncesi köy romanlarını okuyamıyorum çünkü hepsi birbirinin aynı ama hala ısrarla bunları tavsiye eden öğretmenler var. Şaşıp kalıyorum.
2. Konusunu divan edebiyatından ya da tasavvuftan alan kitapları okuyamıyorum. Evet biliyorum kaliteli olanları da var ama birileri bu konuları o kadar çekiştirdi, sündürdü ki kaliteli bile olsa tahammül edemiyorum.
3. Güncel konuları gazeteci zihniyetiyle hemen romanlaştıran yazarlara da düşmanım. Bir adam ya yazardır ya da gazeteci. Gazetecei yazar diye bir şey henüz bizim ülkemize gelmedi (bence).