Tersyüz

Bu kitabı ilk çıktığı zaman alıp okumalıymışım. Yine de geç kalmış sayılmam, bir yılı dolmadan okumuşum.
Konusu tanıtımında var zaten ama okurken hissedilecekler yok. Nereden başlasam bilmem ki. Bazı kitaplarda gözleriniz dolar usuldan (bazısında olmaz ama), bazısında bir damla yaş düşer bazı sayfalarında. Bu kitapta hüngür hüngür ağladım. (itiraf ediyorum, ağladığım kısmıyla ilgili cümleyi yazarken gözlerimde yaş, dudaklarımda ufak bir kahkaha vardı).
Ben aslında mutlu sonlu kitaplar okurum (sebebi vardır elbet). İçinde aşk olsun, umut olsun, mutluluk olsun. Bu kitapta hepsi var, daha fazlası da var. Arkadaşlık var, bağlılık var, sadakat var. Kaybedişler var, yaşanan acılar, kendini suçlamalar, kabullenişler ve umut. Acıların ardından, kaybedişlerin ardından gelen mutluluk... Kıymeti bilinen. Ve çıkarılan ders (benim için) hayatta her anın kıymetini bilmek lazım. (Bu her zaman bildiğimiz, çoğu zaman uygulamadığımız, hayatın rutin koşturması için de bize unutturulan.) Hayatımızdaki insanların kıymetini bilmek lazım. (Kıymet verecek kişiler olsun çevremizde.)
Karakterler, anlatım, konu hepsi çok güzeldi. Bailey çok ağlattın beni...
Kitaplığımda yerini aldı. Çoğunu dağıtıyorum. Bunu uzunca bir süre kimseye vermeye kıyamam.