Son zamanlarda okuduğum en akıcı üsluba sahip ve tespitleri çok yerinde bir eser. Özellikle bugünün İslami hareket aktörlerini anlamak açısından çok kıymetli olduğunu düşünüyorum. Okuyunuz, okutunuz, zihin açar:)

Dinî çoğulculuğu savunan Hick ve Nasr'ın düşünceleri ekseninde yapılmış kapsamlı bir çalışma.

Muhammed İkbal yaşadığı dönemin en reformist şahsiyetlerinden biri, bunu kitabı okurken fazlasıyla hissediyorsunuz. Fikirlerini en çok İslam düşüncesinin yeniden ihyası için dile getirmiştir. Çünkü İkbal Müslümanların içinde bulunduğu rehavet ve cehaletten çokça yakınmaktadır bunun için Müslümanların modern Batı dünyasına müslümanlıklarından kopmadan uyanmasını istemektedir. Üslubu başta zor gelecektir, sonlarına doğru alışmaya başlıyorsunuz ama yine de kolay olmayacağını söylemeliyim. Fakat kesinlikle ufuk açıcı ve yeni bir dünya görüşü kazandıran bir eser.

Kitabın yazarı olan Seyyid Hüseyin Nasr Gifford dersi verme şansına sahip olan ilk Müslüman Doğulu filozoflardan biri. Nasr'ın ele aldığı mevzular oldukça derin, uslubu ise sofistike ve net, bunu okurken açıkça hissediyorsunuz, savunduğu fikri cesurca ifadelendirişini de net bir şekilde hissettiriyor. Bana göre zaman zaman komplike olan cümleler çeviri hatasından kaynaklanıyor. Nasr bu kitapla moderniteye karşı tersten bir üslup geliştirmeye çalışmış, bunda da büyük oranda başarılı olmuştur. Kutsalın yeniden keşfi, geleneğin dirilişi gibi başlıklar taşıyan makaleler de başarılı.

İki hikayeden oluşan bir kitap. İlk hikayesinde bir çocuğun rahatlıkla anlayabileceği bir sadelikle hayatın anlamı sorgulanıyor. İkinci hikaye biraz daha karmaşık, genel olarak çocuklar da beğenmedi. Micheal Ende hikayecilikte çok iyi bir isim imiş, bu kitap tanışmamızın ilk kitabı, diğer öykülerini de okumak istiyorum.

Bu kitap yüzünden metroda kaç defa ineceğim durağı kaçırdım:) Dalıp gidiveriyor insan... Nazan Bekiroğlu ile ilk tanışmam, iyi ki tanımışım, kalemine sağlık... Sonda Setterhan ve Zehra'ya doyamadan bitiverdi...

Kitabın hedef kitlesi 9 yaş ve üstü, ve bana göre Çanakkale destanını anlatmak için hiç doğru bir yol seçilmemiş. Ayrıntılı savaş tasvirlerinin çocukların psikolojisi ve bilgi dünyası için nasıl bir katkı sağlayacağını umuyorlar acaba? Şehit olmak, vatan için ölmek gibi kavramlar özellikle erkek çocukları için tehlike arz edebilir. Bu tarz kitaplar bir pedogog kontrolünden geçiyor mudur merak ettim! Ayrıca biz ne zaman efsanelere ve mucizelere dayalı tarih anlatımından vazgeçeceğiz!?