Maksim Gorki, kendi çocukluğunu anlatırken yaşadığı bütün o acı anılarını sıradan bir uslüple abartmadan aktarıyor. " Bu kadarını söyleyebiliyorum, gerisini siz düşünün, hayal edebiliyorsanız edin" der gibi okuyucuya. Ve bütün bu karmaşanın içinden hayata tutunabilen bir çocuk.

" Ana ", Nobel Edebiyat ödülünü almış ve tam anlamıyla hak eden bir kitaptır. Anne olmanın önemini çok iyi anlatıyor. Yaşanan bazı anlar iyi tespit edilmiş ve yansıtılmış, gündelik kendi hayatınızla ilişkilendirebiliyorsunuz. Akıcı bir dili var, bütün duygularınızı ele geçiriyor, unutamayacağım etkileyici bir eser.

Bu aşk, bu hikaye daha anlamlı bir şekilde aktarılabilirdi okuyucuya bana göre. Hikayeyi önceden bildiğim halde, acaba yazar nasıl yansıtmış iki cami arasındaki mimari durumu diye daha ayrıntılı merak ediyordum. Son bölümde geçiştirilmiş sadece, kısacası kitabın asıl konusu yeterince açıklanmamış, beklentim daha çok o yöndeydi ya da. Mimar Sinan'ın eşi Mihri'nin dramı daha gerçekçi, yazar onun duygularını daha iyi anlatmış bence. Tarih kitaplarını seviyorum, o dönemin tarihi bilgileri de kısmen olduğu için ilgilenenler okuyabilir. Sayfalarının boşluk sebebi, sayfalar ilerledikçe hilalin cami üzerine gelmesi imiş. Bir sebebi vardır muhakkak diye düşünmüştüm fakat okurken farkına varmamıştım.:)