Her sayfasında ızdırap çekeceğiniz bir kitap. Savaş denen saçma buluşun insanları nasıl benlikten çıkardığını fark edeceksiniz. "Arkadaş ben seni öldürmek istemedim.şimdi yine buraya atlasan ve mantıklı davranacağını bilsem seni vurmazdım. Ama sen benim için şimdiye kadar sadece bir fikirdin. Ben de bu fikre göre davrandım. Hançerimi bir fikre sapladim ben. Ama şimdi görüyorum ki sen de benim gibi bir adamsin.sizin analarınızda bizimkiler gibi üzüntüde. Hepimiz ölümden aynı şekilde korkuyoruz. Aynı ölümle ölüyoruz, aynı acıları çekiyoruz."

Üzerinde çok dikkatli ve kapsamlı çalışıldığını gösteren bir yapıt. Yazara hayran kaldım.

Beni ciddi anlamda şaşırtan bir kitap oldu. O kadar önyargıyla başlamışim ki üstünkörü okuduğumu fark ettim. İlgimi çekmeye başlayınca birçok noktada yazarın hayatı yakaladığını düşündüm. Ütopik bir fikir üzerine kurulmuş ama sanırım o da okuru çekme amaçlıydı. Bir konuda puan kırdım; karakterlerin yaşadıkları olaylar, hayatlar çok iyi seçilmişti ama biraz üstünkörü verilmişti. Daha ayrıntıli olabilirdi keza çok çeşitli olduğundan herkes kendinden bir şeyler bulabilirdi. Efenim bu kitapatan çıkardığım sonuç, bir daha provakasyonlara gelip kitaba önyargı ile başlamayacağım. Kitapları bu şekilde harcamayacağım. Bu puanlama ve bu yorumlama ile umarım beğenmeyenlerin hışmına uğramam

Ben ne okuduğumu anlamadim sadece Sep yazmis onu cikardim. Malum takim, doga ile ic ice mekanlar, kucuk bir kasaba vs. Hayret ettim kimse hamile kalmamis bu sefer. Bu arada bu blue guya gururlu dean e boyun egmeyecek ama nita nn her lafini yuttu. Nerde senn gururun kizim?? Bu arada sep kitaplarinin esprilerini yansittigink da dusunmuyorum. Belki kendini okutur ama kesinlikle arsiz ogeler yuzunden.

Buram buram sosyal psikoloji kokusu mu aldım acaba? Bana bazı çağrışımlar yaptı.

Kendi kulvarının ortalaması olmuş. Espri anlayaşınıza göre bol bol kahkaha atabileceğiniz bayansanız " vayy be drmek burada hata yapiyormuşum" ya da " heee drmek böyle yapmam lazımmış" diyebileceğiniz bir kitap. Felsefe(!) de içeriyor. "Madem affedicem o neden bana yanlış yapıyor?" gibi bir düşünce çıkardım ben mesela. Fatklı bir bakış açısı. Neyse efenim demek istediğim ummadik taş baş yarar, okuyun

Romain Gary üslubuyla harika ve sinsice yeniden modern insan kalabalığıyla alay etmiş. Taşların yrine oturması için kitabın arka kapağına gelmiş olmanız gerekli. Okumaya doyamadığım bir yazar kendisi. Bazı kitapların okumasında müzik ya da bir melodi gerekir ya aunen bazı yazarlar da okunurken özel yerlere gerek olur. Romain gary de ise tren yolculukları mükemmel zamanlar olabilir.