Nihal Atsız ismini mıh gibi hafızalara saplayacak bir başyapıt. Daha romanın başındaki Uygur Masalı ile büyülenecek, arkasından Divan Edebiyatının Üstatları dile gelecek; ''Gönlüm dolu ah-u zar kaldı'' mısrasıyla, kederi yudum yudum içinize çekecek, ''Can verme gam-ı aşka ki afet-i candır Aşk afet-i can olduğu meşhur-ı cihandır'' mısralarıyla, bir cigara daha yakıp uzaklara taa uzaklara dalacaksınız... Selim Pusat'ın kendinden emin, kararlı, cüretkar bazende alaycı ve ezici cevapları, kimi zaman düşündürecek kimi zaman şaşırtacak kimi zaman saygı uyandıracak kimi zamanda sizi kahkahalara boğacak. Selim Pusat' susmasını hiç istemeyeceksiniz. Melankolik hayatı ise bambaşka bir dünya... Hele birde kendinizi Ayşe Pusat'ın yerine koyarsanız ızdırap neymiş, o an anlayacaksınız... Yüzbaşı Şeref ise tüylerinizi diken diken edecek... Kısacası; heyecan ile okuyacağınız, meraktan elinizden bırakmayacağınız, nasıl okuyup bitirdiğinizi anlamayacağınız, bitince de niye bitti ki diye afallayıp kalacağınız ve okuyanlarda derin etkiler bırakacak bir roman... ''Mutlak seveceksin bu romanı, bundan kaçamazsın'' Herkesin Nihal Atsız'a olan ön yargılarını bir kenara itip, mutlaka okuması gereken muhteşem bir şaheser...

Atsız hocanın muhteşem eserlerinden birisi. Daha ilk sayfalardaki gerilim ve gizem okuyucuları kasırga gibi içine alacak, ortalarına doğru Gökçen Kız ile heyecan ve aşkı yaşatacak ve nihayetinde bir Osmanlı Şehzadesi'nin dramı ile hüzünlendirecek. Büyük bir keyifle okunacak bir roman. Tavsiye edilir...

Hiç zorlanmadan sıkılmadan kısa bir sürede okunabilecek akıcı, sürekleyici ve etkileyici bir roman. Hislerimin bir kez daha beni haklı çıkarmıştı. Hem çok değerli bir kitabı seçmiştim. Hem de bugün yaşadığımız hayatın kirlenmeşliğinden bunaldığım anlarda keşke diyerek hep yaşamayı istemiş olduğum bir zamana ve bu zamanda yaşanan, heyecan dolu çılgınlıklara, tertemiz aşklara, erdem ve yücelik timsali kişiliklerin hissiyatlarına tanıklık etmiştim.

Öyle sanıyorum ki, bu roman benim ''için ilk aşk'' kadar özel ve unutulmaz olacak. Ziraa, zorunlu olarak okuduğum ilk romanı saymazsak, bugüne kadar okuduğum ilk kitap, ilk roman. Ama özel olması bunlardan ziyade bana yaşattığı duygular ve okumaktan aldığım haz, desem daha doğru olur. Bir anda kendimi bütün yaşananların gizli tanığı gibi hissettim. Bazen içimde bir hüzün, bazen yüzümde bir tebessüm, bazen kalbimi hızlandıran bir heyecan, bazen benliğimi saran bir mutluluk, bazen ruhumda bir yalnızlık bir isyan... Gözyaşı ile ıslanmış kirpiklerim birbirine yapışmış, buğulu gözlerle son sayfa bitiyordu. Ve nihayet son satır da bitti. Artık hıçkırıklarıma da engel olamıyordum. Bir an, Raif Bey ve Maria Puder yanımda ve aynı kaderi paylaşırcasına birbirimize sarılmış ağlıyor, hissine kapılmama neden olmuştu! Mutlaka okunması gerekenlerden...