anlaşma sürükleyici, bir solukta okunan, eğlenceli ve insanı yormayan bir kitap. rahatlamak, güzel vakit geçirmek için birebir. Ancak tabi mükemmel de değil. özellikle anlaşma yazarın okuduğum 8. kitabı olduğu için ilk kitaplarına göre çok daha rahatsız edici bulduğum kısımlar vardı. İlk olarak kitaptaki cinsiyetçilik beni çok boğdu. 'ısmarlama bebek' de aynı şekildeydi ancak bu kitaptaki özellikle 'kadınsı' sıfatı beni çok rahatsız etti. Yazarın kadınlarla ne derdi var bilmesem de her sayfada en az bir kaç kez 'kadınsı tavır, kadınsı vücut, kadınsı koku' tarzı ifadeler çok saçma geldi. ayrıca erkek karakterin kadına tecavüz etmeyi sorun olarak görmüyorken onun sarhoş halinden yararlanmayı ahlaki bulmaması ayrıca şaşırtıcıydı. böyle çarpık bir ahlak anlayışının olması gereken gibi gösterilmesi de dehşete düşülmeyecek gibi değil. Kadın karakter de her ne hikmetse sürekli 'bir şeylere engel olamayan, bir şeylere ses çıkaramayan, itiraz edemeyen, istemem yan cebime koy diyen' bir modda. yazarı da kitaplarını da severim açıkçası ancak okuduğum bu son iki kitabından sonra gerçekten böyle bir zihniyete sahipse ve bu zihniyeti doğal, iyi olarak göstermeye çalışıyorsa kendisine duyduğum tüm saygıyı kaybetmiş olacağım.

serinin tüm kitaplarını okumuş biri olarak kitaplardaki ortak özellikler daha çok dikkatimi çekiyor. kitapların kusurları çok olsa da insanın hoşuna giden bir yanı mutlaka oluyor. bazı insanlar için rahatsız edici bir içeriği olabilir ancak ben kitaptaki karakterlerin yaşam tarzlarına göre yargılama yapmaya çalıştığım için beni rahatsız etmedi. kendi adıma bu çifti sevdim.

yazarın ilk okuduğum kitabı 'satranç' tı. çok iyi bir kitap olduğu kesin ancak 'amok koşucusu' nu çok daha etkileyici buldum. 'intihar' gibi ilgin bir konu etkileyici bir dil yeteneğiyle birleşince harika bir kitap çıkmış ortaya. Ancak yine de kitaptaki bazı hikayeler diğerleriyle karşılaştırıldığında insanı biraz hayal kırıklığına uğratabiliyor.

incir kuşları gerçekten etkileyici bir roman. ama ben dilerdim ki bu etkileyicilikte yazarın payı biraz daha fazla olsun. yazar gerçek bir hayat hikayesini çokça emek vererek ve çokça araştırarak yazmış hakkını yemeyelim. ancak özellikle kitabın ilk yarısında diyaloglar fazla yapay fazla şiirsel. kahraman ne kadar sanatçı olsa da insan kendini gerçek bir insanın hayatını okuyor gibi hissedemiyor hiç.Tabi romanın ilk yarısı geçtikten sonra yarısı geçtikten sonra olaylar insanı o kadar etkiliyor ki böyle şeyleri pek takmaz oluyorsunuz. Sinan Akyüz'ün 'aşk meclisi' kitabında da dili aynı şekilde rahatsız etmişti beni ancak yine aynı şekilde konusu bir solukta okutmuştu kitabı. diğer kitaplarını daha çok sevmekle birlikte bu kitabı da rahatça tavsiye edebilirim.

Kitap canan tan standartlarına göre gerçekten kötü olsa da okunabilir ve sürükleyici. Ama beni asıl şaşırtan şey kitabın arkasında da bahsedilen erkeklerin de acı çektiği, bunun pek dile getirilmediği ve bu kitapta bu ezilmiş acılı yaralı erkeklerin anlatıldığı temasıydı. erkeklerde acı çeker bu tabi ki doğaldır, hiç bir zaman erkeklerin tamamının canavar olduğunu düşünmedim ama kitaptaki karakterlerin çoğu ne kadar acı çekseler de kendi bencillikleri daha ön plandaydı herhalde. Adı 'bencil erkekler korosu' olsa daha yerinde olurmuş. hemen hemen hiç birine en ufak bir sempati besleyemedim. asıl üzücü olansa bu gibi karakterlerin gerçek hayatta da milyonlarca bulunuyor olması.