Konuyu ve karakterleri sevdim. Her ne kadar arada Nesil'i çok şımarık bulsam da. Bir de yazarın neden hep garip isimler kullandığını pek anlamadım tabi. Kitapta rahatsız edici bulduğum şey yazarın bazen fazla süslü bir üslupla yazması oldu. açıkçası süslü cümleler bana hiç bir zaman samimi gelmemiştir. Sadece basit cümlelerle yazılmış basit gerçekler beni daha çok duygulandırırken başka türlüsü yapay geliyor. İster istemek yazarın kitabı süslemek için uğraştığını düşünüyorum. Tabi haksızlık ediyor olma ihtimalim yüksek. Büyük ihtimalle yazarın tarzı bu. Diyaloglar arası uzun, duygusal, süslü paragraflar beni biraz sıktı ve sabırsızlandırdı. Kitap 400 sayfa olarak da yazılabilirmiş diye düşündüm. Tüm bunlarla kitaba haksızlık etmiş olmak da istemem. Kitabın türünün diğer örneklerine göre gerçekten iyi olduğunu düşünüyorum.

Sarah Jio kitaplarının ayrı bir tat verdiği kesin. Öyle çok heyecanla okuduğum kitaplardan olamaz hiç bir zaman ama çok daha kıymetli bir şeyi başarırlar. Düşünürüm ne zaman bir Sarah Jio kitabı okusam. Kendi hakkımda, hayatım hakkında ve ilişkilerim hakkında. İnsana arada sırada dönüp kıymetli olan şeyleri hatırlatabilecek, yeni başlangıçlar için güç verecek yazarların olması güzel. Gerçi Elveda Haziran'da bahsi geçen çocuğu hemen tahmin etmiş olmam biraz hayal kırıklığına uğrattı. Yine de sonunda güzel sürprizler buldum. Bu hoş, duygusal, düşündürücü romanı hemen hemen herkese tavsiye edebilirim.

En sevdiğim, hayranlık duyduğum kadın karakterlerden birini okumuş oldum. Sırf kitabı komik yapmak için kadın karakteri aptallaştırmadan çok espirili, eğlenceli ve aynı zamanda da duygusal bir roman yazmış yazar. herkese gönül rahatlığıyla tavsiye ederim.

Kitabı yazan kişinin 16 yaşında olduğunu düşünerek biraz anlayışlı olmak gerektiğini düşünüyorum. Sonuçta o yaşta biri 640 sayfa roman yazmış ama keşke bekleseymiş. Gidecek daha çok yolu varken değil kendini biraz daha geliştirdikten sonra daha başka romanlar yazsaymış. Kitap eğlenceli, bunu inkar edemem. Gerçekçilikten uzak ama tabi on altı yaşında birinin dünyasında mantıklı olabilir. O zaman karakterler neden 25 ve 21 yaşında ki. Madem ergenlik çağında gibi davranacaklar o zaman yazar 15-16 yaşındakilerin olduğu bir hikaye yazmamış anlamadım. 25 yaşında adamın ne işe gittiği var 21 yaşında kızın ne okula gittiği. Olaylar saçma sebeplere bağlanmış. Bir de 640 sayfadan sonra devamı olduğunu hiç bir şeyin çözülmediğini fark ettiğimde hayal kırıklığı yaşadım. 640 sayfa zaten yeterince fazlaydı.

Yazarın okuduğum ikinci kitabı ve ben kendisini sevdiğime karar verdim. Piyasada çok miktarda bulunan klasik aşk romanları yazsa da asla sığ kalmıyor. Her zaman derinliği veriyor bir şekilde. Tabi diğer kitaplarını okumadım ama bu yazarın ismini gördüğümde kitabı hiç düşünmeden alacağımı biliyorum. Yine 'Dublin Caddesi'ni daha fazla sevdiğimi söylemeliyim. Jo en sevdiğim kadın karakterlerden birisi. Güçlü kadınlara her zaman bayılmışımdır. Ancak kitapta ne olduğunu tam çıkaramadığım bir eksiklik vardı. Belki de tesadüflerin normalden daha fazla olması beni rahatsız etti. Her neyse. Kitabı sevdim ve bir çok okurun da benimle aynı fikirde olabileceğini düşünüyorum.