İstanbul hakkında bir sürü bilgi edindim ve katilin kim olduğunu merak ederek bir çırpıda okudum. Sevdim de kitabı ama yazarın dindar insanlar hakkındaki görüşleri beni çok rahatsız etti, burası arabistan mı, örümcek kafalılar, onlar da bizim insanımız, böyle giyinmek mi din gibi söylemleri, tavırları beni yazardan oldukça soğuttu yazarın kavim kitabını da okudum Hristiyanlık ve diğer inanışlar hakkında bu şekilde rahatsız edici tek bir cümle görmedim, anladım ki yazarın derdi İslamla, yazık çok yazık

biraz ağır ilerleyen ve hristiyan inanışları hakkında boğucu bir anlatımı vardı, kitap sonlara doğru açıldı, katil tahmin edilebilirdi ama şaşırtıcı öğelerde vardı, başkomiser nevzat serisinin diğer kitaplarını daha başarılı buluyorum

oldukça basit ve yazılmış olmak için yazılan 3 hikayeydi, Ahmet ümit'in diğer kitaplarına göre oldukça kötüydü, başkomiser nevzat ve ekibinin hatırına 4 puan verdim yoksa orijinal bir hikaye bile yoktu içinde, nerede diğer başkomiser nevzat kitapları nerede bu kitap

çok başarılı bir polisiyeydi, körebe ve işlenen cinayetler, konunun işlenişi, sona bağlanışı çok iyiydi, başkomiser nevzat ve ekibi çok sevdiğim karakterler oldu, diğer başkomiser nevzat kitaplarını da okuyacağım

severek okudum, her ne kadar breuer ve nietzsche 'ye sinir olarak okusam da konuyu çok beğendim özellikle son 50 sayfa çok güzeldi sonu çok güzel bağlandı, nietzsche' nin narsizmi ve kibiri beni çok iğrite etti, ilimle uğraşan insana tevazu şart cidden.Kendisiyle aynı görüşü paylaşmayan insanları küçümseyen aşağılayan insanlardan görüşü ne olursa olsun rahatsız oluyorum. Kitaptaki felsefi konuşmalar yer yer beni çok boğdu ama psikoloji kısmını çok sevdim altını çizdiğim onlarca cümle var. Çok güzel insanı düşünmeye sevk eden tespitler vardı özellikle evlilik, çocuk yapma, seçim yapma özgürlüğü, ölüm korkusu alıntılarını tekrar tekrar okuyacağım. Freud 'a keşke daha çok yer verilseydi ve hangi düşünceler nietzsche' den hangisi kurgu anlayabilseydik çok güzel olurdu.