''Azimli bir insanı pasif direniş kadar çileden çıkaran bir şey yoktur.''

"Kimseye, kendine bile bütün hayatını anlatmamalı insan. Çünkü bu kötülüğü hiç kimse haketmiyor." Bu iki cümle tüm kitabı anlatıyordu sanki, bütün o kenarda kalmışların öykülerini nasıl da bize tamamlatıyor Yalçın Tosun. Hem de dünyanın en naif, en doğal anlatımıyla, hiç zorlamadan. Bütün hikayeleri birden okuyup hepsinde birbirini bulmadık mı, içimiz eksile eksile tamamlamadık mı?