Kino,eşi ve bebeğiyle kendisi gibi inci avcılarıyla birlikte sahildeki çadırdan evinde hayat süren biridir.Bebeğini akrebin sokmasıyla hikayemizdeki ilk kırılma noktası yaşanmış olur.Kino ve eşi bebeğini oradaki tek doktora götürmek ister fakat karşısına sınıf ayrımı çıkar doktor sadece zenginlere çalışmaktadır.Kino inci bulma arzusuyla ailesiyle denize açılır çaresizlikle ararken en büyük inciyi bulur ve bir kırılma noktası daha..Bulduğu inci tanesi kendisini büyük umut ve mutluluğa sürükler lakin onun bulduğu inciyi duymayan kalmamıştır.Bir sürü talihsizlik peşlerini bırakmaz inciyi çalmak isteyen pek çok kişinin saldırısına uğrarlar Kino eşinin inciyi lanetli bulması ve suya atıp kurtulalım fikrine hiçbir zaman katılmaz ama en sonunda bunun uğruna bedel ödediği zaman kendi elleriyle inciyi suya fırlatır fakat malesef bu geç kalmış bir davranıştır ve pek tabi kayıpları ve eski huzurlu yaşamını geri getirmeyecektir.. Az sayfada pek çok şey anlatmayı başaran Steinbeck,sınıf ayrımı,açgözlülük,hırs ve insanların kontrol edemediği nefislerinin başlarına ne işler açabileceğini sade ve güzel bir dille anlatmış. Beğendim,bir eksik görmedim ama yine de benim için bir Gazap Üzümleri,bir Fareler ve İnsanlar etmez elbette..

Kitabı hiç beğenmedim.Karakterlerin sığlığı beni yordu.. Emma ve Dexter arasındaki aşka hiç inanmadım yirmi yıl boyunca mektuplaşıyor konuşuyorlar ikisi de farklı yerlerde farklı birçok kişiyle ilişki yaşadılar bu durumda aralarındaki sevginin inadırıcılığı ve saflığı nerede hani elimi alnıma siper ettim ama kitabın sonuna kadar bir türlü göremedim.. İkisiinin birbiriyle konuşması bile çok iticiydi.Dexter benim gözümde alkolik bir zibidi,Emma ise sersem ucuz bir kız.. Hayatım boyunca bu kadar düşük puan verdiğim çok nadir kitaplar vardır bu da onlardan biri..açıkçası kitabı zor bitirdim. Hiç tavsiye etmem..

Kitabı beğendim.Kahramanımızın adı yok ama zaten buna gerek de yok,kendi kurduğu hayallerle yaşayan yalnız bir adam.Nastenka ile tanışır ona aşık olur.Dört gün boyunca yaptıkları tek şey bir banka oturup birbirlerini dinlemek olur.Birbirlerine kendi hayatlarını anlatırlar.Ama kitabın sonunda yapılan tercihler kahramanımıza üzülmemize sebep oluyor.Sadece dört günü anlatan bu kitap okurken beni sıkmadı.Hikâyenin ve karakterlerin naifliği çok hoştu bence.Zaten Dostoyevski benim en sevdiğim yazarlardan biridir.Karakterlerin psikolojik tahlillerini okuyucuya anlatabilme yeteneğine her zaman hayran kalmışımdır..