Hayatımda okuduğum en gereksiz kitaplardan birisi. Gene ABD'li bir yazar ve gene içi boş, anlamsız bir kitap... Kitap bittiğinde bize bu ergen karakterin aptal cümlelerinden oluşan bu aptal hikayeyi neden anlattığını cidden merak ettim. Kitabın amacı neydi? Bize ne öğretti, ne anlattı hiç anlayabilmiş değilim. Vakit kaybı.

Kitabın isminden dolayı daha naif bir hikaye bekliyordum. Müzeyyen karakteri Hakan Günday karakterlerinden neredeyse farksız. Hatta kadın karakter için fazla sert tepkileri var. Daha anaç olmasını bekledim.

Başta karşılıklı mektuplaşma parlak bir fikir gibi gelmişti ama sonradan oldukça sıkıldım.

Marquez okuyabileceğiniz en görsel yazar. Film izlemekten farkı yok.

Hikaye güzeldi. Okurken beni rahatsız eden tek şey diyaloglarda karakterlerin papağan gibi aynı kelimeleri tekrar edip durmaları oldu. Bu çok saçma bir tercih olmuş.

Güzeldi.

Çocuklar için güzel. Ben bu sitede bu kadar tutulduğu için yetişkinler için de bir anlam ifade edebileceğini düşünmüştüm. Daha etkileyici bir hikaye bekliyordum.