şok dalgası süvarisinin yazarına hiç yakışmayan çok zayıf bir eser.

zayıf ve cıvık.

ustanın sadece bilim kurgu değil edebiyatın çoğu alanında yetkin olduğunu gösterir nitelikte.

İlk büyük sıçrama gerçekleştirilmştir. Cesur bir ekip yıldızlara gidip geri dönmüştür, ama bilgiler halktan saklanmaktadır. Bir şantiye şefi olan Arch Comyn, hayatını borçlu olduğu Paul Rogers'ın akıbetini öğrenmek adına Mega şirket Cochrane'in laboratuvarlarına sızar ve onlarla yüzleşir. Edindiği bilgiler suikastçilerin peşine takılmasına, Cochrane'lerin intikam ve hırsla dolu entrikalarına dahil olmasına neden olacaktır. Arkadaşını bulmak için 2. büyük sıçrayışa dahil olacak ve aklın almayacağı şeyler görecektir... Kimi yerde fazlasıyla şovenist ifadeler kullanan yazar, enerji ve maden sektörünü ardından tüm yaşamı kökünden değiştirecek bir olasılık olarak transuranik maddeleri hırslı Cochrane şirketinin hedefine koymuş. Tam bir space opera olan kitap, temelsiz teknolojiler kullanmış. Uzay deliliğine neden olacak kadar sıkı bir izolasyonu, sıçrayış esnasında kurgulayan yazar, Cochrane içindeki çekişmeleri, ihtiras ve intikam döngülerini fazlasıyla kurgusuna dahil etmiş. Tıbbi iktidar imalarına yer veren, Yeşil anarşist imaları Bernard Yıldızındaki transuranikle mutasyon geçirmiş insanlar üzerinden götüren kurgu "soylu vahşi" mantrasını yüceltmiş. Maslow'un "ihtiyaç piramadine" atıfta bulunmuş. Aşkıncılık akına dair ifadeler, varoluşçu imalar içeren kitap son bölümlerinde "Cennet"'in tersine mühendisliğine girişmiş. İhtirasların, ihtiyaç ve arzuların ötesindeki hayatın yaşamaya değer olmayacağı argümanını güçlü bir şekilde savunsa da sönük bir sonla kapatmış. Genelinde okuması hoş bir space opera, türün hayranları beklentilerini yüksek tutmadığı sürece keyif alacaktır.

Komisyonla çalışan bir kaşif olan Bill Warden, maden filizleri yoğun olan bir gezegen keşfeder. Gezegenin halkı fazla gelişmemiş bir ırktır. Rakipleri de aynı gezegene göz koyunca, gezegen üzerinde hak iddia etmek için yarışırlar, ancak hırslı iki kaşif grubunun da hesaba katmadığı biri vardır: Gezegenin Tanrısı! Din ve tanrı eleştirisi ile açılış yapan metin, mizahi yönden yaklaşmış diyaloglara. Uygarlığın belirtisi olarak radyo sinyallerinin aranması görüşünü benimseyen yazar, " Altın Humması" arkaplanını yıldızlararası uzaya uyarlamış. Büyük şirketler keşfettikleri gezegenlerin kaynaklarını işletiyor ancak onları düzenleyecek bir federasyon yok. Korporatizm eleştirilerini metne saklamış olan yazar, nüfusun kontrol altında tutulması yöntemi olarak doğal afetleri bir seçenek gibi tanıtırken Malthusçu ifadeler kullanmış. Rahip - kral olarak kurguladığı gezegen yerlisi Zelnak hırslı bir rahip karikatürü olarak sunulmuş okura. Dalga geçmek için Zelnak'ın seçtiği saçmalık toplu iğne üzerinde dans eden melekler oluyor. Buna benzer abartılı ve ilginç tezatlar metin bulunca bulunabilir. Terraform yapan tanrı "En Ulu" sıkıntıdan coğrafyayla oynuyor, rutini bozmak için dışarıdan uzay gemilerini gezegenine çekip canlı ithal ediyor ve kuralları nasıl bozduklarını incelemek için din gönderiyor. "Soylu vahşi" kavramına sempati duyan "En Ulu" bir medeniyetin tersine mühendisliğine soyunurken doğaya tahakküm konusu irdeleniyor. Descartesçi bir aşırılığın metne hakim olduğu gözden kaçmazken, şovenist ifadeler de okuru rahatsız edebilir. Çoğu karakterin karikatürize olarak kurgulandığı metinde Dünya'nın sosyal gelişim evreleri irdelenmiş ve Papalığın, Kilise'nin yükselişiyle dalga geçilmiş. Deus Ex'i fazlasıyla kelime anlamıyla alan yazar, "En Ulu"'yu makinadan bir tanrı olarak kurgulamış. Adem ve Havva deneyine girişmek isteyecek kadar "İncil'le kafayı bozmuş olan "En Ulu"'yu kapatmak için karakterlerin yaptığı yolculuk klasik bir "yeraltı dünyasına yolculuk" motifi. "Makinelerin yükselişi" konsepti ilginç bir şekilde işlemiş olan şaşırtıcı ve donuk bir sonla metni kapatmaya çalışan yazar, başarılı olamamış. Ortalamanın çok altında kalan kitap Okatlar serisini tamamlamak isteyen okurlar dışında türün hayranlarına dahi keyif verecek düzeyde değil.