19. yüzyılda uzmanlar, Mezopotamyalılar tarafından en az 5000 yıl önce kil tabletler üzerine kaydedilen
gizemli çiviyazılarını deşifre ettiklerinde, zengin bir yazılı mirası da gün yüzüne çıkarmışlardı. İncil'de
anlatılanlarla arasında kayda değer benzerlikler olması, Victoria döneminin insanını, biricik hakikat
olarak kabul edilen İncil'i yeniden gözden geçirmeye itmişti. Ölümsüzlüğün sırrını arayan Gılgamış'ın
hikâyesi, Nuh'un Gemisi hikâyesinde yer alan tufan efsanesinin öncelidir. İnsanoğlunun kökeni
konusunda Mezopotamya Yaratılış Destanı'nda alternatif bir anlatı mevcut olmakla birlikte, Etana
efsanesi de Yunanların Ganymede mitinin öncelidir. Kitapta yer alan bu ve diğer hikâyeler son
çevirilere dayanmakta ve hem ele alınan dönemden hem de bu antik karakterlerle hikâyelerin keşfiyle
esinlenen sanatçılardan tasvirler içermektedir.

19. yüzyılda uzmanlar, Mezopotamyalılar tarafından en az 5000 yıl önce kil tabletler üzerine kaydedilen
gizemli çiviyazılarını deşifre ettiklerinde, zengin bir yazılı mirası da gün yüzüne çıkarmışlardı. İncil'de
anlatılanlarla arasında kayda değer benzerlikler olması, Victoria döneminin insanını, biricik hakikat
olarak kabul edilen İncil'i yeniden gözden geçirmeye itmişti. Ölümsüzlüğün sırrını arayan Gılgamış'ın
hikâyesi, Nuh'un Gemisi hikâyesinde yer alan tufan efsanesinin öncelidir. İnsanoğlunun kökeni
konusunda Mezopotamya Yaratılış Destanı'nda alternatif bir anlatı mevcut olmakla birlikte, Etana
efsanesi de Yunanların Ganymede mitinin öncelidir. Kitapta yer alan bu ve diğer hikâyeler son
çevirilere dayanmakta ve hem ele alınan dönemden hem de bu antik karakterlerle hikâyelerin keşfiyle
esinlenen sanatçılardan tasvirler içermektedir.

 Acaba katiller, sanatçılar ve teröristlerin birbirlerine ihtiyacı mı var? Biri olmadan diğeri varlık koşullarını önemli ölçüde yitiriyor mu? Frank Lentricchia ve Jody McAuliffe, Katiller, Sanatçılar ve Teröristler’de sanatsal yaratıcılık ile şiddet, hatta politik terör arasındaki rahatsız edici yakınlığı ele alıyorlar. Tartışmaya ABD’yi sarsan 11 Eylül saldırılarıyla başlıyorlar. Besteci Karlheinz Stockhausen’in Dünya Ticaret Merkezi’nin yıkılışını büyük bir sanat eseri olarak tanımlamasıyla ortaya çıkan skandalı ayrıntılı olarak çözümleyen Lentricchia ve McAuliffe, politik aşırılık ile avangard sanatsal hareketlerin en azından son iki asırdır nasıl birbirlerini beslediklerini göstermeye girişiyorlar. Katiller, Sanatçılar ve Teröristler, birçok romantik edebi görüşün altında Batı’nın dehşet uyandırıcı ekonomik ve kültürel düzenini yok etme arzusunun bulunduğunu açığa çıkarıyor. İlginçtir, terörizmin de arzusu aynı... Lentricchia ve McAuliffe, bu romantik ve yıkıcı geleneğin bayrağını suçlularla teröristlerin devraldığını iddia ediyorlar. Yazarların geleneklere aykırı yaklaşımı, Dostoyevski’nin Suç ve Ceza’sı ile Martin Scorsese’nin Komedi Kralı’nı eşleştirirken, Bret Easton Ellis’in Amerikan Sapığı’nın kahramanı ve gerçeküstücü sanatçı Joseph Cornell ile Unabomber arasında bağ kuruyor. Yazarlar, Don DeLillo, Joseph Conrad, Francis Ford Coppola, Jean Genet, Frederick Douglass, Herman Melville, J. M. Synge ve daha birçok yazarla film yapımcısı arasındaki kurgusal diyaloglar aracılığıyla sanat kültürünün ne kadar da umutsuz olduğunu anlatmayı hedefliyorlar. Kitap, Heinrich von Kleist ile 11 Eylül saldırısının faillerinden Muhammed Atta arasındaki kurgusal bir sohbetle sona eriyor. Bu sohbet aslında “Kuzey-Güney”, “Merkez-Çevre”, “Batı-Doğu” ayrımlarında ifadesini bulan bir “ilişki”yi de açığa çıkarıyor. Merkezle çevre ülkeler arasındaki çatışmaya ayrıntılı bir şekilde değinilen kitapta emperyalizmin yayılmacılığının ardındaki “hayranlığa” vurgu yapılıyor: “Conrad’ın Avrupa emperyalizminin amaçlarını tasvir etmek için kullandığı çarpıcı ifadeye göre (‘iğrenç olana duyulan hayranlık’), Batı ‘iğrenç’ addettiği şeye (Doğu’ya) duyduğu ‘hayranlık’ yüzünden kaçınılmaz olarak kendi sorunlarını Beyrut’a ya da Vietnam’a taşır.” 

 Acaba katiller, sanatçılar ve teröristlerin birbirlerine ihtiyacı mı var? Biri olmadan diğeri varlık koşullarını önemli ölçüde yitiriyor mu? Frank Lentricchia ve Jody McAuliffe, Katiller, Sanatçılar ve Teröristler’de sanatsal yaratıcılık ile şiddet, hatta politik terör arasındaki rahatsız edici yakınlığı ele alıyorlar. Tartışmaya ABD’yi sarsan 11 Eylül saldırılarıyla başlıyorlar. Besteci Karlheinz Stockhausen’in Dünya Ticaret Merkezi’nin yıkılışını büyük bir sanat eseri olarak tanımlamasıyla ortaya çıkan skandalı ayrıntılı olarak çözümleyen Lentricchia ve McAuliffe, politik aşırılık ile avangard sanatsal hareketlerin en azından son iki asırdır nasıl birbirlerini beslediklerini göstermeye girişiyorlar. Katiller, Sanatçılar ve Teröristler, birçok romantik edebi görüşün altında Batı’nın dehşet uyandırıcı ekonomik ve kültürel düzenini yok etme arzusunun bulunduğunu açığa çıkarıyor. İlginçtir, terörizmin de arzusu aynı... Lentricchia ve McAuliffe, bu romantik ve yıkıcı geleneğin bayrağını suçlularla teröristlerin devraldığını iddia ediyorlar. Yazarların geleneklere aykırı yaklaşımı, Dostoyevski’nin Suç ve Ceza’sı ile Martin Scorsese’nin Komedi Kralı’nı eşleştirirken, Bret Easton Ellis’in Amerikan Sapığı’nın kahramanı ve gerçeküstücü sanatçı Joseph Cornell ile Unabomber arasında bağ kuruyor. Yazarlar, Don DeLillo, Joseph Conrad, Francis Ford Coppola, Jean Genet, Frederick Douglass, Herman Melville, J. M. Synge ve daha birçok yazarla film yapımcısı arasındaki kurgusal diyaloglar aracılığıyla sanat kültürünün ne kadar da umutsuz olduğunu anlatmayı hedefliyorlar. Kitap, Heinrich von Kleist ile 11 Eylül saldırısının faillerinden Muhammed Atta arasındaki kurgusal bir sohbetle sona eriyor. Bu sohbet aslında “Kuzey-Güney”, “Merkez-Çevre”, “Batı-Doğu” ayrımlarında ifadesini bulan bir “ilişki”yi de açığa çıkarıyor. Merkezle çevre ülkeler arasındaki çatışmaya ayrıntılı bir şekilde değinilen kitapta emperyalizmin yayılmacılığının ardındaki “hayranlığa” vurgu yapılıyor: “Conrad’ın Avrupa emperyalizminin amaçlarını tasvir etmek için kullandığı çarpıcı ifadeye göre (‘iğrenç olana duyulan hayranlık’), Batı ‘iğrenç’ addettiği şeye (Doğu’ya) duyduğu ‘hayranlık’ yüzünden kaçınılmaz olarak kendi sorunlarını Beyrut’a ya da Vietnam’a taşır.” 

ISBN düzenlenmiş, eski hali boş, yeni hali 9789750816451

Yayınevi düzenlenmiş, eski hali boş, yeni hali Yapı Kredi Yayınları

Yayın yılı düzenlenmiş, eski hali boş, yeni hali 2009

Yayın ayı düzenlenmiş, eski hali boş, yeni hali Temmuz

Sayfa Sayısı düzenlenmiş, eski hali boş, yeni hali 172

Sohrab Sepehri, belki de, şiirde ve resimde aynı ustalığa ulaşmış ve aynı derecede beğenilip, takdir edilmiş tek İranlı sanatçıdır. Daha ilk şiirlerini yazdığı doğum yeri Kaşan'da geçen günlerinden başlayarak, resimleri ve şiirleri başbaşa gelişti, biri diğerini besledi. Çocukluk ve ilk gençlik yıllarının geçtiği Kaşan'ın doğasının etkilerini hem şiirlerinde, hem çizimlerinde görmek mümkündür.
Türkçeye Nazila Hamedan- Nejad tarafından kazandırılan bu şiirlerin, Türkiyeli okurun İran sanatının bu büyük ustasının zengin mirasında bir "komşu payı" almasına vesile olmasını umuyoruz.

Sohrab Sepehri, belki de, şiirde ve resimde aynı ustalığa ulaşmış ve aynı derecede beğenilip, takdir edilmiş tek İranlı sanatçıdır. Daha ilk şiirlerini yazdığı doğum yeri Kaşan'da geçen günlerinden başlayarak, resimleri ve şiirleri başbaşa gelişti, biri diğerini besledi. Çocukluk ve ilk gençlik yıllarının geçtiği Kaşan'ın doğasının etkilerini hem şiirlerinde, hem çizimlerinde görmek mümkündür.
Türkçeye Nazila Hamedan- Nejad tarafından kazandırılan bu şiirlerin, Türkiyeli okurun İran sanatının bu büyük ustasının zengin mirasında bir "komşu payı" almasına vesile olmasını umuyoruz.