Çok sever okumayı, içini dökmeyi sayfalara.. Yazmak için bembeyaz kağıtlara ihtiyaç duymaz, çünkü bilir ki hayat her zaman bembeyaz sayfalar sunmaz insanlara.. Birilerinin hüznüne ortak olunca, yüzünde gülümsemelere sebep olunca, hislerini paylaşmaya çalışınca daha çok sever yazmayı.. İyi ki şiirler var, iyi ki şiirler var ki paylaşabiliyoruz duygularımızı sessizce ve kendi dilimizce, kalemimiz döndüğünce..

Halk içre bir ayineyim efendim. Hakikate talibim. Daha sorarsanız mühendisim. Anla Mona Roza ben öteliyim!

İstanbul'a hapsolmuş bir yengeç kadını.

İstanbul Üniversitesi-Türk Dili ve Edebiyatı