Benim için okunmamış her kitap , yeni bir kitaptır felsefesini düstur edindim. "Sormaz ki bilsin, sorsa bilirdi... bilmez ki sorsun, bilse sorardı."

ŞİİR SEVEN, EDEBİYAT SEVEN, İKİNCİ YENİYE AŞIK OLAN, YAZMAKTAN VE YAZILANLARI OKUMAKTAN MUTLULUK DUYAN, KALABALIKTA ÇAY YALNIZLIKTA KAHVE, YAĞMURLU GÜNDE ŞİİR OKUMAYI SEVEN VE MAVİNİN HER TONUNA AŞIK OLAN 21 YAŞINDA BİR SİYASET BİLİMİ ÖĞRENCİSİYİM. SİYASET Mİ EDEBİYAT MI DESELER İKİSİNİ DE SEÇMEZDİM AMA HAYAT İŞTE İKİSİNİ DE ÇOK SEVDİM. VE DAHA NİCELERİNİ HİÇ UMMADAN SEVEBİLİRİM.

Eskiden, daha gençken, bir kitapçıya ya da kütüphaneye girince kendime şu soruyu sorardım: "Bunların hepsini okuyabilecek miyim? Ne olur okuyayım, ne olur!" Yıllar geçtikçe bütün kitapları okumamam gerektiğine kanaat getirdim. O çocukluk açlığı geçmişti. İyi kitapları okumalıydım, hepsini değil. "İyileri bir an önce okumalıyım, bir an önce!" Okudukça birçok kitap beni yeni kitaplara sürükledi. Bazı yazarlar bütün kitaplarını okumadan düşmediler yakamdan. Aklımda kalan kitapları okumalıydım en azından. İstediğim kitapları okumadan ömrüm bitmemeliydi, gözüm arkada kalabilirdi. Sonunda doğru kitapları doğru zamanda okumam gerektiğini öğrendim. 1984'ü okumak için 26 yaşıma dek bekledim örneğin. Ayn Rand için 25'ime randevu verdim. Freud'un Düşlerin Yorumu kitapları için Eylül ayını seçtim. Böylece Kasım'ın yağmurlu günlerinde Foucault'nun Cinselliğin Tarihi'ni okuyabilirim. Kitap okumak sadece merak gerektirmiyor şimdilerde. Bir o kadar da sabır istiyor. Bir okur olarak kitapları kovalamıyorum artık. Onları hayal ediyor, bekliyor, umuyor, bazen kavuşuyor bazen erteliyorum. Sadece kitapları yaşamıyor, aynı zamanda kitaplarla yaşıyorum.

ne kadar garip bizi samimiyetin hastalık olduğuna inandırmaya çalışıyorlar. inanınca, herkes gibi olunca, aptallaşınca iyileşiyoruz.