bu dünyanın nimeti, edebiyattır, bence. ucundan da tutsan, içinde de yüzsen, kalbinin yağ tutmasını engeller. acının da tatlın kadar kıymetli olduğunu öğretir. unutturmaz. bir anlam: http://www.youtube.com/watch?v=2vjPBrBU-TM

Ormanda yolunu yitirmiş çocuklar gibi terk edilmişlik içerisindeyiz. Önümde durup bana baktığında, ne sen benim içimdeki acıları anlayabiliyorsun ne de ben seninkileri ve senin önünde kendimi yere atsam, ağlasam ve anlatsam bile, biri sana cehennemi sıcak ve korkunçtur diye anlattığında cehennem hakkında ne bilebilirsen, benim hakkımda da ancak o kadarını bilebilirsin.