//..Beni eylemlere çağır dost, zula bir mekanda çay içmeye mesela...

Ormanda yolunu yitirmiş çocuklar gibi terk edilmişlik içerisindeyiz. Önümde durup bana baktığında, ne sen benim içimdeki acıları anlayabiliyorsun ne de ben seninkileri ve senin önünde kendimi yere atsam, ağlasam ve anlatsam bile, biri sana cehennemi sıcak ve korkunçtur diye anlattığında cehennem hakkında ne bilebilirsen, benim hakkımda da ancak o kadarını bilebilirsin.

Bir sahaf kitabındaki nem ve küften elime geçen inanılmaz sevinci birilerine geçirememekten gelişti bende bu bireysellik bilinci.