Kitap Tavsiyesi ve Fikir Alışverişi

Ne Yusuf Atılgan bir abartıdır ne de kitapları ya da yazım tarzı sorunludur. Sizin kafanızı karıştıran ve sürekli sinirlenip yazanları idrakte sorun yaşamnızın sebebi olayları bir karakterin kendi zihinsel çatışmaları doğrultusunda anlatmasıdır. Yanisi monolog yapmasıdır. Karakter kendi kendine düşünüyor ve kendi kendine konuşuyor. Yusuf Atılgan'ın yazım tarzı böyle. Yani yolda yürürken ya da bir yerde otururken hep iç konuşmalar var (ki kafede otururken kendi kendine neredeyse gün boyu konuştuğunu bilirsiniz) Bu kadar çok "lan ne anlatıyor bu adam" tepkisinin altında da bu yatıyor. Başkasının beyninde olmak böyle birşey işte :) Sizde sorun yok kitap çok içsel düşünceler taşıdığından okunması zor. Zaten bir yerden sonra da gerçek hayattan mı yoksa hayallerinden mi bahsediyor bilmiyorsunuz. Bu da bir tarzdır ki sinemada çok kullanılır. :)
Süper, harika, ülkenin en iyi yazarı falan demiyorum ama tarzı kendine has. Beğenenide beğenmeyenide çok.

Merhaba arkadaşlar, resmen sinirimden oturup ağladım. nedeni ise kitabı anlamıyorum. 2 gün boyunca en az 5 kere baştan başladım. ama bu cümleyi kim diyor, şuan kimden bahsediyor anlamıyorum. ilk sayfalarda birinci tekil kişi olarak anlatılırken, diğer sayfalarda gözlemci bakış açısıyla anlatılıyor. kafam karışıyor. bir cümle okuyup 5 dakika düşünüyorum. bu sorunu gerçekten sadece ben mi yaşadım kafayi yemek üzereyim.

Gerçekten şuan içim çok rahatladı ama diyorum ya ciddi anlamda üzülüyorum ve sinirleniyorum. Çünkü ben bir kitabı derinlemesine anlamak isterim eğer genel olarak ne anlattığına bakacaksak gideyim konusunu ya da özetini okuyayım. Bence diğer okurlar da böyle düşünmeli ve akışına bırakıp yarım yamalak anlayıp okumamalılar. Nüşünceler güzel onda bir sorun yok ama olay örgüsünde sürekli bir kayıplık var. evde mi dışarda mı, aa şuan ayşe'yi anlatıyormuş diyorsun başa dönüyorsun. ne yapsam bilemedim sanırım yazarın üslubunu sevmedim. Herkes mükemmel mükemmel diyor başka bir şey demiyor. Son bir şans daha vericem, başımı ağrıtmaz umarım bir kez daha.

kitap okurken bazı karmaşaları da içinde barındırıyor ama bittiğinde muhtemelen hepsini sindirmiş, çözmüş olacaksın. okuduguna pişman olmayacagın bir kitap kesinlikle :)

Okurken bazı yerlerde bende aynı duyguları yaşadım. Sanki kitap okumuyor da dayak yiyormuşum gibi oluyordum. Bazen de okurken en ufak bir şey düşününce kitap kopup gidiyordu tekrar dikkatimi verince tamamen kitaptan kopmuş olaylardan hiçbir şey anlamaz hale geliyordum. Ayrıca yolda okuduğum zamanlarda da bazen isyan edip kapatıyor evde tekrar baştan sarıyordum bölümleri.
Neden bilmiyorum ama beni de çok yordu aylak adam (~.~)"

Ben de ikinci bölümündeyim ve Ayşe'ye noldu, sevgililer miydi, neydiler hala anlayabilmiş değilim :)

Anayurt Oteli ve Aylak Adam kesinlikle karıştırılmamalı bence. Aylak Adam'a bayılmama rağmen Anayurt Oteli onun kadar güzel olamayan bir öykü bence. kaldı ki Yusuf Atılgan'ın kendine çeken yanı da budur. kendi içinde yaşadıklarını kendiyle konuşurmuşçasına aktarır. kendinizle bağdaştırmanızı kolaylaştırır bu da (bence tabi.)

Yusuf Atılgan yine az ve öz yazar, Oğuz Atay bu konuda gerçekten acayip. Ben bilinç akışı tekniğini sevdiğim halde okurken yoruluyorum iki yazarda da. Sevmeyen veya alışık olmayan için gerçekten fena olsa gerek.

Yine de ilerleyen yıllarda tekrar şans vermeyi deneyin bence. 'Falanca kişi ya da onun gibi biri günlük hayatta kafasından neler geçiriyordur acaba' sorusuna çok güzel birer cevap olarak düşünebilirsiniz bu yazarların kitaplarını.

Bu konuda yalnız olmadığını bilmeni isterim. Aylak Adam sindirilmesi zor bir kitaptır. Öyle ha deyince okunmuyor. Çoğu okur da bundan şikayetçi aslında. Okuyor ama kitabın ne anlattığını anlayamıyor. Ben de okurken zorlanmıştım biraz. Beklediğim gibi bir kitap çıkmadı.

İkinci bölümüne geçtim ve kaçırmaya başladım.Bilmiyorum benim mi kafam dağınık da anlamıyorum.
Neyse devam edelim bakalım