Siz okuduğunuzda etrafınızdakiler sizi anlamıyorsa !!!

Bazen iç dünyanıza çekilir sadece okumak istersiniz hemen hepimiz yaşamışızdır bu duyguyu ama aynı evi paylaştığınız insanlar yada aileniz her kimle ortak alanınızı paylaşıyor iseniz tamda onlardan bahsediyorum, yabancı gözlerle izlerler sizi bazen anlamaya çalışırlar nerelerde yolculuk ettiğinizi ama mümkün değildir anlamaları zira kitaplığınızın önünden milyonlarca kez geçmelerine rağmen merak edip bir tanesinin kapağını bile okuma tenezzülünde bulunmazlar o yüzdendir ki anlamaları çok zordur hissettiğinizi, siz anlamasalar da olur yeter ki o anıma saygılı olsun ve beni kitabımla bıraksın deseniz de işler tamda öyle olmuyor bu seferde sırf çok okuyorsunuz diye bile bir arıza çıkabiliyor böyle durumlarda sizler neler yapıyorsunuz? Nasıl üstesinden geliyorsunuz? Ve nasıl baş ediyorsunuz bu tip durumlarla? Yaşayanlar düşüncelerini paylaşa bilirse çok sevinirim...

Umarım :)

Bence kitap muhabbeti ve okuma isteği kişiye özel.Yani birilerinin sizin hissetiğiniz şekilde bunu hissetmesi çok zor.Hayatın her halinde olduğu gibi bu kitap okuma istek / muhabbeti hususunda da sadece saygı gerekiyor...Olmuyorsa !.. bilmemki ? herhalde saygı hususunda ısrar ve ikna etme yönünde daha çok çabalamak gerekir.Umarım okuman engellenmiyordur,( manevi anlamda ) çünki ben çoğu zaman ancak okurken huzur buluyor ve okurken dinleniyorum...

Belkide ben öyle hissediyorumdur bilmiyorum ki ama sanki kitap okurken kalan hiçbir şeye yeteri kadar ilgi göstermiyorum havası yaratılmasından dolayı bir suçluluk duygusu içinemi çekiliyorum anlamadım ki :) Neticede bende bununla nasıl baş edebileceğimi bilemediğim için akıl almak istedim belki vardır benim gibi düşünen birileri diye zira bende sizin gibi sadece okurken huzur buluyorum ...

Umarım başarılı olursunuz :)

Okuma istegi asiliyorum.
Bunu yaparken de ilgi alanlarindan vuruyorum onlari. Normalde kitap paylasimi konusunda hassasim fakat karsimdakinin titizligine ve kitabi aldigi gibi geri getirecegine inancim varsa, oracikta saldirip avimi yakaliyorum.

Sadece sosyal çevre olsa dediklerinizde halılık payınız var elbette arkadaşlar fakat aileden bahsediyorum ben yani ortak alanınızı paylaştığınız insanlardan yani benim iş sonrası tv den ettiğim feragatı onlar yapmak istemiyor ne kadar okuma alışkanlığı aşılamaya çalışsanda bu birazda içten gelmeli eğilimi olmalıki sen bir kibrit çakabilesin bunun üzerine ama ite kaka olacak bir durumdan bahsetmiyoruz ki. Bizim aşkla yaptığımızı onlar göz ucuyla karşılıyor o yüzden de anlamıyor işte, düşüncelerinizi paylaştığınız için teşekkür ederim hayat kitapla güzel :)

Anlaması mümkün değil zaten senin kadar okumayan bir insanın seni. Birde nitelikli bir şekilde okudukça, bilgi seviyesi, kültür seviyesi artıkça etrafınızdaki insanlar okumuyorsa onlarla yapılan sohbet bir süreden sonra yavan gelmeye başlıyor. Tat vermiyor size artık çevrenizdeki insanlar.

Etrafınızdaki insanları okumaya başlatabilirsiniz. Yada değiştirebiliyorsanız sosyal çevrenizi değiştirirsiniz.

Çok güzel bahsetmişsiniz :) Elimde kitaplarla eve geldiğimde ve elimin altındaki poşetin içindeki kitapların her birini düşündüğümde müthiş bir heyecan duyarken , evden içeri girdiğimde ; " yine mi kitap aldın " gibi bir art niyetinin olmadığını bildiğim ama yine de söylenince canımı sıkan ve beni üzen bir ifade olduğunu onlara nasıl anlatabilirdim ? Bir keresinde denemeye çalışmıştım ama onlar da kendilerince haklı olarak baktıkları bir bakış açısına sahipler. Ben her elime kitabı aldığımda kardeşim kapımın önünde yüksek sesle konuşmaya başlar , babam TV ' nin sesini açar , kitabımı alıp okuduğumda sanki hiçbir şey yokmuş gibi benimle konuşmaya başlamaları ile beraber o an öfkemin tenimde dolaştığını söylememe gerek yoktur herhalde. Defalarca uyarmam bir sonuç vermeyince ben de duruma daha farklı bir şekilde yaklaştım. Benim için özel olan o "an"ları onlar umursamıyorsa bende onların o özel "an"larına bir umursamamazlık yarattım.

Ve bende onlar gibi davranıp kendi ilkelerimi özümsettirmeye başladım tabiki zaman da aldı çünkü ince çizgiyi korumak adına küçük adımlarla başladım yoksa beni direk bir tehdit olarak görebilirlerdi ;) Bu biraz da ailen ile senin arandaki münasebete bağlıdır. Ben de onlara bana davrandıkları gibi davranmaya başladım. Onların çok özel dizilerinin ortasında sesli bir şekilde odaya girip muhabbet etmeye çalıştım , TV'nin önünden geçip dikkatlerini dağıtma gibi hafif başlangıçlarla başlayıp daha da ilerletip kendi bencilliklerimi onlara yansıttım ve bir noktadan sonra isyan ettiler. Bende onlara "sizde işte bana böyle davranıyorsunuz kitap okurken" diye karşılık verdim. Sonra düşündüler bunu , haklı olduğumu ve biraz daha dikkatli olacaklarını ifade ettiler. Ve zamanla kardeşim de eline kitap alıp okumaya başladı dersem şaşırmazsınız sanırım. Ortaklaşa kitaplar alıyoruz , tabi fantastikleri tercih ediyor gibi şimdilik , O günden beri sağolsunlar sitemle karışık bir saygı duyuyorlar ve umarım böyle devam eder :)

Kurgunuz harikaymış denemekte fayda var elbette ama sanırım sizinde dediğiniz gibi zaman yaymalı bu durumu ve kendi özerkliğime kavuşmak onların göz hapsi olmadan kitaplarımla zaman geçirmek için biraz daha sabırlı olmak şartıyla birlikte bende sizin taktiğinizi deneyebilirim :)