Kuralsız Okuma Grubu

Merhabalar.

Ben de ay bitmeden ancak bitirebildim kitabı. Özlem'in yorumu burada bir süre tek kaldığı için üzgünüm, sevgili Bilge yetişmiş imdada yine:)

Benim için ilk kitabı olmadı Nermin Yıldırım'ın, olacaktı aslında ama bu yazara karar verdiğimizde iki kitabını birden aldım, aralık ayı başında Unutma Dersleri kitabını okudum, ayın son günlerinde de Misafir'i...

Öncelikle Nermin Yıldırım'ın şahsi olarak kafa yapısını çok sevdim ve kendime yakın buldum. Toplumsal olaylara bakış açısı ve nostaljik şeylerden özlemle bahsetmesi çok yakın hissettirdi. Yalnız bu sorun sayılır mı bilmiyorum çünkü Rikkat ya da Esin'den ziyade fena halde bir Nermin Yıldırım gördüm kitapta sanki. Ne anlatırlarsa anlatsınlar aynı kişi gibiydiler ya da bana öyle geldi... Rikkat'in birkaç eski kelime kullanması haricinde üslup farkı göremedim sanki. Sanki yazar rahatça bir oturuşta yazmış (her sene bir roman yazmak kolay olmasa gerek), biz de rahatça bir oturuşta okuyabilelim diye:) Bütün kitaplarını okumadım ama umarım derinliği olan gerçek karakterler ve ince ince işlenmiş atmosferler yaratmıştır/yaratabilir Nermin Yıldırım. Çünkü güzel dersler vermeye ve gerekli konulara parmak basmaya niyeti var gibi.

Kitapla ilgili ayrıntılara gelince, ara ara kullanılan atasözü, deyim ve eski-garip tamlamalar hoşuma gitti.
Nostaljik değinmeler görmek de hoş. 19 yaşındaki Esin'in zoraki Nostalji tv izleyip Erkan Yolaç'tan bahsetmesi garip geldi ama:)
Savunma ve sağlık bakanlığı işbirliği, muhaliflerin ayıklanıp yok edilmesi de önemli konular. Asıl atmosferi bu veriyor sanırım, distopik ya da güncel atmosfer:)
Sonra yaşamaktan ve düşmekten korkmamak gibi telkinler, iyi ile kötünün siyahla beyaz gibi net olmaması gibi temiz bakış açıları da vardı.
Filmlere, şarkılara, gerçek olaylara atıflar da vardı kitapta. Filmlerden Rikkat'in Yedinci Mühür filminin karakteri gibi hissetmesi vardı örneğin, ölümle satranç oynayan adam gibi...
Bir de erkek egemen topluma eleştiri de gizliydi kitapta bence. Babalar, Mennanlar, Ademler vs. Hatta dillendirildiği de oldu, hep abilerin ve babaların sözü geçiyor diyordu bir yerde (sanırım Rikkat söylüyordu).

Bu arada Özlem, Canan'ı anmışsın, ben de çok sevdim Canan'ı. Bize net geldi ama aslında o neşeli görünüşün altında trajedi varmış. Hakikaten hasta imiş, zaten Rikkat de bahsediyor ya kötü zamanlarını görmedi Esin diye... Ama yaşadığı yeri bir hapishaneye bile benzese huzur ve neşe içinde yaşamanın yolunu bulabilmesi güzeldi. Keşke hep öyle kalabilseydi... Ama bırakmıyorlar tabii, kalbini kırıyorlar böyle insanların.

Ben en çok Adalı'nın öyle kolayca Esinle birlikte kaçabilmesine şaşırdım. Kaçacaksa da ayrı kaçmalıydı, birlikte kaçtıkları anlaşılınca Adalı da M-3 sayılıp Dudu teyzenin yanında şıp diye bulabilirler onları. Umarım bulamazlar:))

Bu arada Bilge'nin şiir gibi güzel yazılmış eleştirisini de çok yerinde buldum, duyguların fazlaca açıklandığı ya da didaktik kaçan yerler vardı kitapta bence de.

Yine de iyi ki okuduk, tanıştık. Başka kitaplarda buluşmak üzere.

Ben de iyi seneler diliyorum herkese, Özlem dediğin gibi umutlu ve musmutlu bir yıl olur umarım hepimiz için, olabildiği kadar...

Merhaba Arkadaşlar,

Biraz gecikmeyle birlikte an itibarıyla kitabı bitirebildim.. Nermin Yıldırım ile ilk tanışmam; bu kitap için fena değil diyebilirim, kalemi iyi, çok daha iyi olacağa da benziyor. Bilge'ye katılıyorum, bazen o kadar açıklayıcı duygu durumu anlatımları var ki, biraz da bıraksan da okuyucu çıkarımlar yapsa dediğim oldu açıkçası. Bir de, bana da çoğu şey açıkta bırakılmış tamamlanmamış hissi verdi.

Canan olayı çözümlenmedi mesela. Manik depresifti, Esin onun manik yani aşırı mutlu, heyecanlı, neşeli zamanlarına denk geldi; sonrası zaten depresif dönemdir bu hastalığın. Ama her manik depresif kişiler intihar etmez, zaten Canan'da olduğu gibi hastalıklarını da kabul etmezler. Adem ile bir ilişkisi vardı ama ne oldu da kaçışı intiharda buldu bilemiyoruz, hayal gücümüze mi bırakılmış? bilemedim. Adem evliymiş, belki evli olduğunu hiç söylemedi Canan'a belki de yalan söyleyip vaatlerde bulundu ya da Canan hamile kaldı!? kim bilir, biz bilemedik. Rikkat kayıtların izlenmesini istedi fakat üstü kapatıldı, Rikkat'in izleme yetkisi yok haliyle. Evin içinde bulunduğu durum belli önce gazete haberleri sonra Canan'ın intiharı bir de Adem olayı ortaya çıkarsa diye Mennan Bey olayı kapadı.

Rikkat ise geçmişiyle ve annesiyle hatta babasıyla olan hesaplarını kapadı. Asımla bir nevi son buluşma gerçekleştirdi ve 60 ından sonra hiçbir şey için geç değildir deyip hayatında yeni bir sayfa açmaya karar vererek yıllar önce gidemediği gemi turuna çıkmaya karar verdi. Gitmeden önce de kendi gençliğine benzettiği Esin ve onun hoşlandığını düşündüğü Adalı'ya son bir iyilik yapmak istedi. Büyük ihtimalle tatilden sonra da o eve dönmeyecek ya da ben olsam dönmezdim emeklisi zaten geçmiş, yapmak isteyip de yapamadığı şeyleri yapmalı artık bence :)

Esin ve Adalı umarım mutlu olurlar, onların hikayesi kesinlikle biz doldurmamız için boş bırakılmış bence. Çözümlenmemiş şeyler Canan'ın intiharının sebebi ve Evin gizli M3 çalışmaları.. Evin başına bir şey gelmeyeceği aşikar tabi muhalif olan herkes de teröristlikle suçlanarak yollarından kaldırılacak (çok tanıdık geliyor niyeyse:)) Ama sen kitapsın ya bari burada, kurgu dünyasında kötüler cezalarını çeksin de, ütopik de olsa gelecek için umutlarım olsun değil mi yani :))

Herkese iyi pazarlar..

Merhaba arkadaşlar:)
Yılın son kitabı Nermin Yıldırım Misafir...
Yazarı zaten çok severim , hemen tüketmemek için de iki kitabı hep yedek durur kütüphanemde:) önceliği yeni kitabına vermiş olduk hep beraber. İlk olarak birlikte okuduğumuz için çok mutluyum tüm arkadaşlara teşekkür ederim.
Misafir konu alarak yine iki kadın karakterin iç dünyalarındaki sarsıntıların, geçmişe takılı Özlem ve anılarının, "Ev" dedikleri akıl hastanesinde yollarının kesişmesiyle iç içe geçen anlatımları ele alıyor. Yine diyorum çünkü yazarın her kitabında ana karakter bir kadın oluyor. Ve yazarın dili gerçekten çok doyurucu, betimlemeler harika, kelimeler özellikle seçilmiş anlatım dingin. Diğer kitaplarına göre daha durağan ilerleyen Misafir bana kalırsa yazarı tanımak adına ilk kitap olarak seçilmemeliydi, böyle diyorum çünkü çoğunuz sanırım ilk kez Nermin Yıldırım okudu.

Dışarıda yaşadıkları dünya mı yoksa Ev dedikleri akıl hastanesinde yaşamak mı daha kolay misafirler için....

Dış dünyada iç dünyalarında, akıl hastanesinde ise akıl hastası olan misafirler...

Birçok açıdan sorgulayabilen cümlelerle dolu bir kitap...

Esin ve Rikkat... Geçmişe takılı kalmış iki kadın. Aslında biri gençliği biri yetişkin/yaşlılığı temsil ediyor, hepimiz aslında ince bir çizgide koruyoruz akıl sağlığımızı, ben bunu hissettim. Bir genç bir patlama ve kararan bir dünya... Tabi insan Kerem doktorun dediklerinin doğru olmamasını diliyor, ama yüzden yüz emin olamamak beni üzüyor. Rikkat ki Esin'e göre daha sevdiğim bir karakter, sanırım yaş olarak ona daha yakınım ondan:)) ne çok hesap var çocukluğumuzda gençliğimizde... Bende Zaman Zaman geçmişe döndüm okurken...

Canan'dan bahsetmeden geçemeyeceğim. Kitaptaki en net karakter belki de aklı başında olan:) farkında olmak iyi gibi dursa da bence insanın mutsuzluğunun ana sebebi...

Yazar kitaba bir çok konuyu serpiştirmiş. Terör, siyaset, hayvana şiddet vs ama biraz çekinik ve sönük kalmış kanımca...ve cevaplanmayan bir çok soru, özellikle esin ve hayati hakkında. Bu kadar soru işareti okuyucuyu memnun etmeli mi, böyle bir beklentiye girmeli mi yazar açıkcası emin değilim... Benim için çok da iyi değil.

Kitabın sonu içinde birkaç kelime edeyim. Bende uyandırdığı his "Umut." Oldu. Umut etmek vazgeçmemeli, her zaman mutlaka bir yol vardır demek istemiş sanırım yazar...

Benim için keyifli bir okuma oldu. Yazarın diğer kitapları ki örnek vermem gerekirse "Dokunmadan" kitabını mutlaka okumanızı öneririm.

Sevgi'yle kalın
Keyifli okumalar ve şimdiden umut dolu ve musmutlu bir yıl diliyorum herkese:)

Merhaba
Öncelikle basımı bu kadar yeni bir kitap daha önce okumamıştım.Yazarın genç oluşu ve bu kadar üretken olması da ayrıca güzel bir durum.Ama ben kitabı okurken zorlandım şahsen,daha önceden tanımadığım ve kaleminin nasıl olduğunu bilmemek beni biraz kitabı okurken zorladı.Ama bunun yazarın diğer kitaplarının da okunarak aşılacağını düşünüyorum.Çünki daha önceden başıma böyle bir şey gelmişti.Yaşar Kemal’in Ağacın Çürüğü adlı eserini okuduğumda çok sıkılmıştım.Ama sonrasında İnce Memed adlı eserini okumaya başlamam benim kendisinin en büyük hayranı olmamı sağladı.
Kitap içerisinde gördüğüm kadarıyla çok fazla eski sözcük vardı ve bu da benim her biri için anlamlarını bulmaya yönlendirdi. Aslın da ben kitaplarda böyle olmasını seviyorum.Hem unutulan sözcüklerin kullanılması hem de bildiğimiz ama ne anlama geldiğini düşünmediğimiz sözcükleri bize yeniden hatırlatması güzel.Yazarın da bu bilinçle yazdığını düşünüyorum.
Kitapta genel olarak iki karakter üzerinde durulmuş.Biri akıl hastanesinde çalışan (onların deyimiyle ev) Rikkat abla ve hastalardan biri olan (misafir) Esin bulunuyor.Rikkat abla geçmiş ve gelecek arasında sıkışmış ne annesi nede anneannesine benzeyemediğinden dert yanan ve yaşamının böyle olmasının sebebini o kendisine verilmeyen anahtar olduğunu düşünerek sıkışmış bir karakter.
Esinde geçirdiği kaza sonrası neden burada bulunduğunu ve sonrasında geçmişini hatırlamaya çalışan bir karakter.Ama bana iki karakter arasında ki ortak özelliğin geçmişten gelen korkuları ve bu korkuların üstesinden nasıl gelineceği cevabını verdi.
Aslında kitap üzerinde söylenecek çok söz var ama bunu buraya sığdırmamız biraz güç.Şimdiden çok uzun oldu.Kitaptan kısa bir alıntıyla bitirmek isterim.
-Gidenler geride kalmanın neye benzediğini hiç bilmiyor.Bu sözü çok sevdim.
Herkese iyi,mutlu ve sağlıklı seneler.Kitapla kalın.