Amatör Yazarlar

Evet hatta linkini de verecektim unutmuşum...:)
http://www.milliyet.com.tr/2004/10/19/son/sonyas26.html

Hahaa, inancın da mı geni varmış?! :D İlk defa duyuyorum böyle bir haberi, bir yorum yapamayacağım bu konuda o yüzden. Ama ben inancın akılla bağlantılı olduğunu düşünüyorum.

Herkese merhabalar öncelikle
Gruba yeni üye oldum ve ilk yazımı da bu konu için yazıyorum.
Biliyorsunuzdur belki, yakın zamanda bilim adamları inanç genini bulduklarını açıkladılar. İnanmanın bu denli güçlü bir duygu olmasını buna bağlıyorum.
Fanatizm gibi, çoğu alanda zararlı duruma gelebilen bir olgu da bundan kaynaklanıyor diyebilir miyiz? Ben aslında bunu biraz da aidiyet duygusuna bağlıyorum. İnanç da aidiyetin bir biçimidir diye düşünüyorum.
Bunlar elbette benim şahsi fikirlerim. İnanç geni dışında elbette :)

Her türlü eleştiriye de açığım. Bunu da ayrıca belirtmek istedim.:))

Teşekkürler :)

Güzel bir konu seçmişsin. Umarım beklentilerini karşılar yazacakların. Kolay gelsin. :)

Evet, bir kitap yazıyorum Shima. :) Fantastik kurgu ama özünde anlatmak istediğim şey "Hoşgörü" :) İstiyorum ki insanlar başka dinden olduğu için kimseyi kınamasın, düşüncelerinden dolayı kimseye yüz çevirmesin. İnşallah amacıma ulaşabilirim :)

Saçmalanmış olarak düşünmüyorum sizin yazdıklarınızı da başka arkadaşların yazdıklarını da. Herkes kendi düşüncesini belirtiyor sonuçta burada. :)

Din değiştirmek konusunda da sürekli daldan dala atlayan, bunu araştırıp üzerinde düşünmeden keyfi olarak yapanları kastetmemiştim aslında. Yazarken daha çok, ailesi bir dine inanıyor diye o şekilde yetişmiş fakat zaman ilerledikçe diğer dinleri merak edip, inceleyip, kendisine yakın olanı tercih etmiş kişileri düşünerek yazmıştım. Herkes sorgulamıyor sonuçta, ben neden buna inanıyorum, ne kadar inanıyorum diye. Insanın inandığı şeyi değişmesi bu kadar basit olmamalı diye düşünüyorum zaten. Bazı inançlar o kadar zıt ki birbirinden, başlı başına yaşam biçimini değiştirmek anlamına bile gelebilir bazen, bir inancı değiştirmek. İyice araştırmalı, üzerinde iyice düşünmeli diye inanıyorum.

Görmeyen gözlerle yol bulmaya çalışmaktan vazgeçmeliyiz, fikrimce.
Eğer aklımızı, irademizi her fikre ve düşünceye açarsak gerçek kimliğimizi, gerçeği, doğruyu ve yanlışı kavrayabiliriz.
İnanmak istediğimiz şeylerle, inanabileceğimiz şeyleri kavrarız.
Olanla, olmasını istediğimiz şeyi.

Din değiştirmek, benim için kararsızlık demek. Mantıksızca davranan, temeli atılmamış düşünceler içinde olan, iradesini yönetemeyen demek. Bunun sorumluluğu kimde, orasını bilemem tabi.

Ama çok güzel demişsiniz zaten, "Yine de sonuçta hepsi de tek bir noktada birleşiyor, hepsi de tek bir şeye çağrı yapıyor, bütün dinler özünde tek bir şeyi gösteriyor."

Daha fazla saçmalamadan susuyorum, tamam. (:

Baya riskli bir konu açmışsın Defne, umarım bu başlık altında konuşulan şeyler kimseyi kıracak şekile gelmeden, şu ana kadar yapıldığı gibi saygı ve hoşgörü sınırları içerisinde devam eder. :) Ayrıca bir dakika ya, kitap mı yazıyorum dedin?! Merak ettim bak şimdi. :D

Arkadaşın da belirtmiş olduğu gibi dinin insanları birleştirmesi,onlara iyiyi doğruyu göstermesi gerekir. Inançlı olsun olmasın, herkesin, yaşadığı toplum için, çevresi ve kendi iyiliği için en başta insan olmayı bilmesi gerekir. Bu din ile mi alakalı ya da din sadece bu kadarını mı kapsıyor? Tam olarak böyle düşünmüyorum. Dinin insanlara yol gösterici olması gerekir fakat yolunu kaybetmemiş birisi de kendi gözleriyle neyin sadece kendisine değil başkalarına da yararlı olabileceğini,neleri yapmaması gerektiğini görebilir nihayetinde değil mi? Aslında din, yolunu kaybetmiş olanlar için ortaya çıkmamış mı zamanında da? Biz ne kadar farkındayız yolumuzun? Sadece insan olmak konusunda değil, diğer birçok konuda da.

İnsanlar bazen kendilerinin açıklayamadığı şeylere inanmaya ihtiyaç duyuyor. O kadar ötesini, insan aklı almaya yetecek seviyede olmadığı için de sorgulamaya çok açık oluyor. Inançla mantık büyük bir çatışma yaşıyor bu noktada aslında. Ama dinin yol göstericiliği iyi anlaşılırsa bunun altından kalkılabileceğini düşünüyorum.

Tabi dine uyuyorum deyip tamamen alâkasız şeyler yapıp,sadece kendi çıkarları doğrultusunda onu şekillendirip uygulayanlar da var. Bu tip davranışlar da arayışta olan ya da inanmayan insanları iyice uzaklaştırıyor dinden. Dini yanlış anlamamak için yanlış yere, yanlış kişilere bakmamak gerekiyor.

Kutsal kitapların yazıldığı dönemlerdeki koşullar gerçekten çok kötüymüş fakat şu anın o zamanlardan ne kadar farkı var ki? Hala bir yerlerde sebepsiz yere insanlar birbirlerini öldürüyor, hala bir yerlerde babalar kızlarını diri diri gömüyor, hala açgözlü hala çıkarcı hala bencil insanlar. Güçlü olan güçsüzü eziyor, bu hangi dönem olursa olsun değişmedi, değişemiyor.

Krissness, babanız gerçekten takdir edilecek bir şey yapmış. Insanın kendi aklıyla kendi inanacağı şeyi bulması en doğrusu. Bu şekilde gerçekten huzur verir insana inandığı. Dini anlamaya çalışırken kendi yaşantımızdan alışkanlıklarımızdan kopup, objektif bir şekilde değerlendirebilmek gerekiyor. Neyin neden söylendiği az çok anlaşılıyor o şekilde ve insan uygularken içine sinerek yapıyor ne yapıyorsa. Sonuçta din insanların huzuru, doğruyu bulabilmeleri için var; din insanlar için var. Müslümanlık bir hoşgörü dini ve ben, insanları sıkacak, bunaltacak, onların kötülüğü için olacak şeyler söylemeyeceğine inanıyorum. Diğer dinlerde olduğu gibi bunu saptıranlar tabiki var. Fakat yanlış olanı doğru sanıp önyargıyla yaklaşmak da kayıp olacaktır.

Din değiştirmek çok büyük bir olay değil benim gözümde ama bir Müslüman'ın din değişme isteğini de ben anlayamam sanırım. Kitaplar arasında, yazıldığı zamandan günümüze kadar değişmeden kalan tek kitap Kuran. Insanların yorumlarının katılmadığı bir kitaptan, Allah'ı ve O'nun yolunu anlamaya çalışmak daha tatmin edici olmuyor mu ki? Yine de sonuçta hepsi de tek bir noktada birleşiyor, hepsi de tek bir şeye çağrı yapıyor, bütün dinler özünde tek bir şeyi gösteriyor.

Tabiki bunlar benim düşüncelerim. :)

Elbette, böyle düşüncelerin içine giriyorum :) Herkes girer. Ben memnunum halimden. Evet, bazen insanın isyan edesi geliyor dini kurallar yüzünden. Sanki zindandaymışım gibi hissediyorum kendimi. Neden bu kadar kural koymuş ki, diyorum mesela. Ya da bu niye yasak ki, diyorum. Çok daralıyorum bazen. Son bir kaç gündür de şunu diyorum: Erkenden ölsem de daha az günahla gitsem öteki tarafa. :D Ama seviyorum. Allah'ı, dinimi, peygamberimi seviyorum :D Allah'a aşığım üstelik :D Sürekli affetmesini umuyorum. Onu istiyorum. Diyorum ki onu görmedikten sonra cennetin önemi mi var? Diyorum ki iyi ki Müslüman doğmuşum. Diyorum ki iyiki aşığım sana. Böyle atlatıyorum ben "kriz"lerimi. :D Ve şöyle düşünüyorum: Sadece en fazla 100 yıl yaşarsın ve ölürsün. Dayan, kurallara uy. Öteki dünyada istediğini yaparsın. Hoşlandığın çocuklar kölen olur, istediğin kadar yemek yersin, istediğin kadar uyursun. Ve en önemlisi orada Allah'la olursun. :)