Amatör Yazarlar

Suratına atılan bir sürahi suyla nefessiz kaldı. Gözlerini kocaman açıp derin bir nefes aldı. Karşısındaki kadının kıkırdamasını duyduğunda öfkesini bastırmak için yumruklarını sıkıyordu.
"Rüya mı görüyordun?" diye sordu kadın, gülümseyerek.
"Evet." dedi Bora. Yüzündeki su damlalarının bir kısmını eliyle temizledi. "Nereden anladın?"
"Sırıtıyordun." Gülüşü daha da genişledi. "Rüyanda kimi görüyordun?"
Bora gözlerini devirdi. "Seni."
Kadın biraz ciddileşmişti. "Peki, beni karşında gördüğüne şaşırmıyor musun?"
"Şaşırmıyorum." diye terslendi, genç adam. "Son birkaç gündür hiçbir şeye şaşıramıyorum."
Kadın elindeki sürahiyi yanındaki masaya bıraktı. "Kayıtlarda Tahsin Dinçer bir ölü olarak geçiyor. Böylece kendini devletten koruyor. Bunu ben de yaptım. Artık bir kimliğim yok."
"Ayrılırken bana 'İyi bir şey uğruna.' demiştin. O gün aklıma gelen şeylerin masumiyetini bilsen bana gülersin."
"Sana zaten gülüyorum Bora. İyi kalpliliğine, intihara kalkışmana, masumiyetine gülüyorum." Durdu. Devam ederken kırgın gibiydi. "Öldüğümü duyduğunda hiç üzülmedin mi?"
Bora istemeden kızardı. "İnanmadım ki..."
Kadın kaşlarını çattı. "Neden?"
"Kayıtlarda intihar ettiğin yazıyor. Sen intihar etmezsin." Kadının, cevabından tatmin olmadığını görünce konuyu uzatmadı. "Bu işi ne zamandır biliyorsun? Bir yıldan fazladır mı?"
Kadın bu kez kaşlarını kaldırdı. "Evet. Bir yıldan fazladır biliyorum. Bir dönem beni de bu işe sokmaya çalıştılar ama kaçmayı başardım."
"Asıl amaçları ne?"
"Genetik mühendislerinin mi, yoksa devletin mi?"
"Mühendislerden başlayabilirsin."
Kadın etrafına bakınıp yıkık bir sandalye buldu. Altına çekip oturdu. "Kadınları hamile bırakıyorlar ve üstlerinde deneyler yapıyorlar. Amaçları insanları ölümsüz yapacak şeylerin daha doğmadan sağlanması. Hiçbir bebek ve hiçbir anne deneylere dayanamıyor."
Bora duyduğu her şeyi bir kez daha hazmetmeye çalıştı. Atlamalıydı. O köprüden atlamalıydı. "Devlet?"
"Ölümsüzlük para eder." diyerek omuz silkti kadın.
"Müge," Bora derin bir nefes aldı. Ona sarılmayı istiyordu. Ona kaçmaları gerektiğini, işin büyüyeceğini, devletle başa çıkamayacaklarını söylemek, bir cümlede bahsedip geçtiklerinin onlarca kadının hayatına mal olduğunu anlatmak istiyordu. Ama yapmadı. Sadece "Nasıl hamile kalıyorlar?" diye sordu.
Müge ayağa kalktı. Beyaz gömleğini düzeltti ve "Tecavüz değil." dedi. "Buna da sevinmek lazım. Yapay döllenme yapıyorlar."
"Sen bu döllenme işinden nasıl kaçtın?"
Müge omuz silkti. "Kaçamadım." Bora'nın büyüyen gözlerini görünce gülümsedi. "Hadi, yemek yiyelim."



Fazla mı iddialı? :/

Çok acıkmıştı,önündeki ekmekten bir parça daha kopardı ve Müge'nin gözlerinin içine baktı.Buğulu gözlerinde yaşadığı acının resmi vardı. Uzaklara dalmıştı.Kendisini huzura mutluluğa taşıyacak küçücük bir ışık arıyordu. Bora onu rahatsız etmemek için yemeğini çok yavaş yiyor ağzındakileri çok yavaş çiğniyordu. Odada onun yemek yerken çıkardığı sesten başka ses çıkmıyordu şu an. Müge ise onu çoktan unutmuştu. Bir süre sonra elindeki ekmeği yere bıraktı ve o da düşünmeye başladı ne olacaktı şimdi. Anlamadığı anlayamadığı o kadar çok şey vardı ki. Müge ye tekrar tekrar bunları sormak istemiyordu. Bora insanları ölümsüz yapmakla kafayı bozmuş insanların acımasızca kadınları kobay yaptıklarını öğrendiğinden beri bu adamlarla hesaplaşmak için sabırsızlanıyordu. Müge'nin ellerini tuttu ve "sence sonu ne olacak,nereye kadar gidecekler bunlar" dedi

gerçekten çok iddialı bir bölüm olmuş defne :)

Sır sır, dedik dedik, büyük bir şey olsun dedim, kötü mü ettim acaba katılım azaldı :D

bence çok güzel oldu ve iyi de gidiyor, sonu nereye gidecek merak ettim devam etmelisin

wow heycanlı olmuş. full alchemist! tabi daha bilimsel versiyon gen mühendisleri falan. :) imece usulü çok ilginç gidiyor.

Teşekkürler fatihbayraktar ve busesun :D


Bora sessizlikten sıkılıp hafifçe öksürdü. Müge gözlerini, çoktan doğan güneşten çevirip Bora'ya baktı. Gözlerindeki hüzün dağıldı. Gülümsedi.
Bora apansız "Beni özledin mi?" diye sordu.
Müge gülümsemeye devam ederek "Bunu ben sormalıydım." dedi. "Kız olan benim."
"Aşık olan da benim." Bora ellerine baktı.
"Benim aşık olmadığımı nereden biliyorsun?"
"Beni terk ettin." İnanamıyormuş gibiydi. "Durduk yere, ben tam sana evlenme teklif edecekken, yüzük kutusunu kapattın, gitmen gerektiğini söyledin ve gittin. Ne içindi peki? Söyle Müge, ne içindi?"
Müge karamel gözlerini kocaman açmıştı. Böyle bir tepki vermesini beklemiyordu. Bora değişmiş miydi yoksa? "Bu işin içindeydim." Kız kıpırdandı. Bir açıklama yapması gerekiyordu ve artık yalana yer yoktu. "Büyük patron için çalışıyordum. Ona kimsesiz kızlar buluyordum. Tahsin de kızları toplayıp deneylerin yapıldığı yere götürüyordu. Ama sonra" Durdu ve derin bir nefes aldı. "Bir kız, aklımı başıma getirdi. O kadar masumdu ki, bana seni hatırlattı." Yüzüne hüzünlü bir gülüş oturdu. "O an her şeyden vazgeçtim. Yemin ederim, bırakıp gitmek istedim. Ama Tahsin'in kızı kaybolunca kaçış planlarım iptal oldu. Kızı sonra oranın morgunda buldum. Meğer onu da harcamışlar."
Bora kaşlarını çattı. Fazla bilgiler beynini yoruyor, onda kusma isteği uyandırıyordu ama merakı ağır bastı ve "Sonra ne oldu?" diye sordu.
"Kaçmaya çalıştık." diyerek omuz silkti kız. "Tahsin'i intikamını ertelemek için ikna etmek zor oldu. Bir plan yaptık, bir gece oradan çıkmaya çalıştık. Olmadı. Yakalandık. Tahsin'in kulağını kestiler. Beni hamile bıraktılar." Durdu ve gülümsedi. "Ama sonunda kaçabildik. Kurtulduk oradan."
Bora derin bir nefes aldı. Öfkelenmek elinden gelen tek şeydi. Keşke bunların hiçbiri olmasaydı. Keşke Müge'nin masadan kalkıp gitmesine engel olabilseydi. Ama yapamamıştı. Müge gitmişti. Ve şimdi hamileydi, değil mi?
Müge, iç sesini duymuş gibi "Hamile değilim." dedi. "İlaç içtim. Bebek yok."
Bora, rahatlaması gerektiğini düşündü. Aslında ne düşünmesi gerektiğini bilmiyordu. Müge çok acı çekmişti ve o yanında olamamıştı.
Uzun bir sessizlikten sonra "Gitmemeliydin..." diyebildi sadece.
"Evet." dedi Müge. "Gitmemeliydim. Seni bırakmamalıydım." Sandalyesinden kalktı ve Bora'ya yaklaştı. Onun hemen yanındaki eski sandalyeye oturdu. "Seni özledim." Dolan gözlerini kırpıştırdı. "Ve aylar sonra seni burada gördüğüm için çok mutluyum." Gülümseyerek Bora'ya döndü. "Sen bu işe nasıl bulaştın?"
"Seni aradım." Bora da gülümsedi. "Ve buldum."
"Evet, Bora. Beni buldun."
Bora sık nefesler almaya başladı. Müge'nin yüzü ona çok yakındı. Birkaç santim, diyordu içinde. Seni özledim Müge. Müge'nin nefesini içine çekti, gülümsedi. Öksürük sesini duyana kadar ona yaklaşmaya devam etti. Sesin geldiği kapıya isteksiz bir bakış attı. Tahsin kapıda dikilmiş onları izliyordu.
"Romantik anınızı böldüğüm için üzgünüm." dedi. Sesinde bir kınama vardı. "Büyük patronun kızını bulduğumuzu söyleyecektim. Kız bir otelde kalıyor. Ve onu almaya kim gidecek, biliyor musunuz? Evet, siz. Toparlanın ve kızı gidip alın. Vakit kaybetmek istemiyorum. Yıkmam gereken bir imparatorluk var."

Tahsin "ve acele edin " diye ilave ederek geldiği gibi sessiz adımlarla kapıdan uzaklaştı. Bora bir süre sessizce mügeyi seyretti. Ani bir hareketle okşamayı çok sevdiği narin yanaklarından öptü. Çok uzun zaman oldu diye geçirdi içinden.
"Hadi gidelim" dedi Bora. Müge de hemen kalkmıştı sandalyesinden.Yanaklarındaki sıcaklık onu eskilere götürmüştü.
"Ben o oteli biliyorum"dedi Müge.
"Tamam o zaman, vakit kaybetmeyelim Müge."
Kapının önüne çıktıklarında güneşin sıcaklığı vücutlarına çarpmıştı. İçerinin kasvetli ve soğuk havasından sonra güneş çok iyi gelmişti. Kapının önünde duran araçlardan birine yürüdü Müge.Bora da onu takip ediyordu.

daha çok katılabilmek isterim ancak yazmak biraz zaman istiyor, bir oturabilsem uzun uzun yazacağım :) sır sır dedin Defne, ama çok da güzel oldu :)

Araca yaklaştıklarında hemen bir kişi kapıyı açıp, Bora ile Müge'yi ön koltuklara oturttu, direksiyonun başına Bora geçmişti. Hiç beklemeden yola koyuldular. Eskort eşliğinde hızlı bir şekilde söz konusu otele doğru ilerliyorlardı. "Bundan sonra ne olacak?" dedi Bora. Cevap vermedi Müge.Belki de veremedi, kendisi de bilmiyordu bu karanlık günlerinin ne zaman biteceğini. "Sen yanımdasın ya yeter" dedi Müge.Kısa bir sessizlikten sonra, "Bahsettiğin otele geldik" dedi Bora. Ardından arabayı kenara çekip beklemeye koyuldular.Kısa bir süre sonra Tahsin'den telefon geldi.Telefonun sesi arabanın hemen ön gözündeki torpidodan geliyordu.