Kitaplardan En Sevdiğimiz Alıntılar

Eğer kesin olan bir şey varsa o da Albus Dumbledore'un parlak mavi gözlerinin bir daha asla onu delip geçmeyecek olmasıydı.

"Eh, aslında hiçbirimizin hoşuna gitmiyor., Harry," dedi Fred samimi bir tavırla. "Düşünsene, ya bir aksilik olur da bit kadar sıska şapşallar olarak kalırsak?"

"Öyle mi yaptın?" dedi Hermione.
"Hep o aynı şaşkın ses tonu," dedi Ron, biraz aksi bir edayla.

"Belki bir tane daha vursam, Efendi Harry, şans getirsin diye?"

"Ron, benim, Harry!"
"Harry! Aman, tipini unutmuşum."

"Hepimiz insanız, değil mi? Her insan hayatı aynı değere sahiptir ve hepsi kurtarılmaya değerdir."

"Doğaya salıverdik," dedi Ron "Gerçi Hermione evcil hayvan olarak alma taraftarıydı ama-"
"Abartma Ron."

"Ee, plan nedir, Harry?" dedi George.
"Plan yok." dedi Harry.
"Demek ayaküstü bir şeyler uyduracağız, ha? En sevdiğim türden." dedi Fred.

"Hogwarts tehdit altında! Sınırları boş bırakmayın, bizi koruyun, okulumuza karşı görevinizi yerine getirin!"

"Herkesin eğlenceyi kaçırmasını bekleyemezsin Harry." -Fred.

"Şimdi yukarı çıkıp savaşalım, yoksa bütün iyi Ölüm Yiyenler'i kapacaklar." - George.

"Başka Dobby'ler istemeyiz, değil mi?" -Ron.

"EĞER ONLAR İÇİN ÖLÜRSEK SENİ ÖLDÜRÜRÜM, HARRY!" diye kükredi Ron.

"Merhaba, Bakan, istifa ettiğimi söylemiş miydim?"
"Şaka yapıyorsun Perce."

"Biliyor musun, bazen Seçim'i fazla erken yaptığımızı düşünüyorum."

"Bunca zaman sonra, öyle mi?"
"Her zaman," dedi Snape.

"Ölülere acıma, Harry. Yaşayanlara acı, her şeyden çok da sevgisiz yaşayanlara."

"Elbette kafanın içinde olup bitiyor, Harry, ama bu niçin gerçek olmadığı anlamına gelsin ki?"

"Hepsi niye gözünü dikmiş bakıyor?" diye sordu Albus.
"Takma kafana," dedi Ron. "Benim yüzümden. Acayip meşhurumdur da."

Yara izi on dokuz yıldır Harry'e acı vermemişti. Her şey yolundaydı.

işkence sahnesi malfoyların evinde

dobby öldüğü kısım


aslında son kitap olduğu için her kısmı güzeldi ama benim için en özeli harry'nin ailesinin mezarını ziyaret ettiği bölümdü ....