Kitaplardan En Sevdiğimiz Alıntılar

Esasında bir libretto olması dolayısıyla her sözünün ayrı bir vurgusu vardı; ama bazı noktalar dikkatimi diğerlerinden daha fazla çekti. Şu an için sadece birinci perdeden paylaşımda bulunacağım.

"Adriana:

Kentin gözleri kapandı mı
Sesimi ortaya çıkarırım ben
Bir güz bahçesinden topladığım
Sonra da bir kitabın sayfaları arasına
Yatırdığım sesimi;
Memleketten getirdim ben o sesi
Kükürt rengi örtüler içinde;
Mintanımın altına sakladım onu ben
Yüreğimin kıvrımlarına gizledim.
..."

"...
Adriana:

Hayır Refka, bu tanımladığın küçümseme değil,
Kılık değiştirmiş korku bu,
Havva'dan bu yana kadınlara öğretilmiş korku.
'O sana bakmadı, sen onu duymadın, sana bir şey söylemedi.
İndir gözlerini kızım ve yüreğinden ona lanet oku!'
Ben susmak istemiyorum, gözlerimi indirmek istemiyorum,
Avazım çıktığı kadar bağırarak lanet etmek istiyorum.
Önce ben yaralarım, beni yaralayacak olanı.

Refka:

Bir akrebi yaralayamazsın Adriana,
Topuğunla ezersin onu,
Ya da bırakırsın yoluna gitsin,
Hiç görmemişsin gibi.
..."

"...
Refka:

Kentin gözleri kapandığında,
Uykudan uyanır düşlerimiz,
Bir dünya, ötekini kovar,
Bir dünya ötekinin mirasına konar
Kendi gürültülerini
Kendi ışıklarını getirir.
..."

"...
Koro:

Kentin gözleri kapandığında,
Bir dünya ötekinin mirasına konar
Kendi gürültülerini,
Kendi ışıklarını,
Kendi yalanlarını getirir.
..."

"...
Tsargo:

Savaş bu kapıyı çalarsa eğer
Kapıyı onun suratına çarpabileceğini mi sanıyorsun?
İncecik bir toz gibi yayılır savaş!
Onu lanetlerken içine çekersin,
Tıpkı sarhoşluk veren bir ot gibi.
Kısa zamanda alışırsın ona, onsuz edemezsin.
..."

"...
Tsargo:

Haklısın Adriana,
Serserinin biriyim ben,
Kötü bir çocuğum,
Katilim.
Ne var ki, savaş zamanı ulusun
Kötü çocuklarına işi düşer,
Serserilerine, katillerine işi düşer.
Onun elleri temiz kalsın diye,
Ellerini kirletecek birileri gerekir.
..."

Aslında Üçüncü Sahne'nin tamamını yazmak istiyorum buraya; ilk perdenin en etkileyici yeri olduğunu düşünüyorum. Özellikle Refka'nın rüyası ve olabildiğince derinden etkiledi beni ki bu durum, tüm librettoyu bitirdiğimde daha da bir güzel geldi açıkçası. Ve son olarak üçüncü perdeden bir şey paylaşacağım.

"...
Adriana:

...
İki kan birden akıyor damarlarında,
Kurbanın kanıyla celladın kanı birbirine karışmış.
Nasıl dökersin birini, öbürünü de dökmeden?
..."