Tuhaf Bir Kadın

sevgili nermin, ne zaman bedri'ye öylesine tutuldu?
babanın dili ziyâdesiyle karmaşık.

"aklım şaşıqtır şaşıq"

biçim farklı, özge bir roman. yine katarsis kimi zaman.

kendini halka adayan aydının manifestosu ve serzenişi gibi bir final, nefis! nermin'in kendisiyle hesaplaşması...

mustafa suphi olayı sorudan ibaret mi kalmış, yoksa ben mi anlamadım. "eksiklik kendi özümde" diyeyim ben yine de. memnun oldum leylâ erbil!