Tanyeri Horozları / (Bir Ada Hikayesi, #3 )

Serinin üçüncü kitabında mevsim yazdan güze, güzden kışa dönüşürken Karınca Ada iyice doluyor, insanlar savaşın yaralarını az da olsa sarmayı başarıyor. Savaşın ve mübadelenin geride bıraktığı yıkımı incelikle ele alan usta aynı zamanda Karınca Adası üzerinde bir araya getirdiği her kökenden her kültürden insanla da bir toplum örneği sunuyor. Özellikle öyle pembe gözlüklerle bakıp “ve hep birlikte mutlu yaşadılar” masalıyla değil geleneklerin, göreneklerin, savaşın ve yokluğun yorduğu karakterlerin ve hatta acıların, yaraların nasıl çakışabileceğini ortaya koymasıyla değerini bir kez daha kanıtlıyor. Görünen o ki tüm çabalara rağmen Karınca Ada gibi bir cennet parçasında bile ideal düzen kurulamıyor. Kitabın sonunda Kaçak Hasan’ın anlattığı daha doğrusu moda tabirle yardırdığı Adem ile Havva’nın hikayesine bakacak olursak zaten insanoğlunun olduğu yerde kusursuz düzenin olması namümkün. Yine de belki o hayale en yakın yer tanyerinde horozların öttüğü bir adadır…