Siyah Kadife

Kitap fuarında büyük uğraşlar sonucu kitabı alabilmemin akabinde, hemen o akşam başladım kitabıma. Araya fuar ve imza günleri de girince (sevgili Rita'cığımla tanıştımm, görüştüm daha ne olsunn^^ ) ve kitabı acele acele okuyup bitirmek istemediğim için de, ancak son noktayı koyabildim.

İlk olarak bu kitap bir başkaydı diyerek başlamak istiyorum yorumuma. Çünkü gerçekten ama gerçekten bir başkaydı, önceki kitaplarındaki gibi eğlenceli replikleriyle oldukça hareketli geçen kurgularıyla tanıyordum Rita'yı. Bu kitapta ise repliklerden, eğlenceden çok; duygu tahlilleri, betimlemeler, karakterlerin iç dünyaları vardı ve okuması oldukça hoştu. Büyük entrikalar, ani olaylar, bol boll replik yoktu ama öyle samimi ve içe işleyen cümleler vardı ki, okurken kendimi hem Marcus'un hem Emily'nin yerine koyabildim. Onlarla birlikte korktum, kıskandım, kızdım ve aşık oldum...

Kitabı kısaca özet geçebilmeyi çok isterdim ama ben anlatmaya başlayınca kitabı tamamen anlatıyorumm cidden! O yüzden beni çok etkileyen birkaç sahneyi yazacağım sadece. İlk olarak balkonda yıldızlı gece sahnesi vardı kii beni benden aldı. Çokkk güzeldi çokkk. Marcus ve utangaçlık birbirine zıt iki kelimeyken o sahnede öyle bir uyum sağlamışlardı ki, tekrar tekrar okudum. Yine boğulma sahnesi ve itiraf kısmı, siz ne hoş ne naif anlatımdınız. İçime içime işlediniz okurken. Marcus' un kendine bile itiraf edemediği ama okuyanların taa bağrında hissettiği o şefkat, kıskançlık ve sahiplik duygularını okumak ise enn keyifli kısımlarından biriydi.
Son sahnelerde mutluluk gözyaşları döktüğüm de doğrudur. Evet ben Romantik kitaplarda bile ağlayabiliyorummm! =D
Sonuç olarak tek diyebileceğim, Rita Hunter'ın kalemini seviyorsanız bu kitabı da seveceksiniz eminim. Okuyun okutun ve tekrar tekrar okuyun.

Dip not: Mührü ben yaptırdım diye demiyorum ama çok zevkli hatunumdur vesselam! Tam da sevgili yazarımı yansıtan bir tasarım oldu, kitabının ilk imza gününde çattt çatttt bastı çok da güzel oldu imzalarımız^^