Rüya Ateşi (Ateş, #4)

şimdi, her şey şöyle başladı, takıldığım bazı sitelerde insanlar aynı anda barrons'tan bahstmeye ve de barrons'a tapınmaya başlayınca içimdeki meraklı kedi kulakları dikti. hiç de fantastik havamda olmamakla birlikte ( karpatyalılardan beri fantastik okumamıştım ki bu tür de birbirine benzemeye başladı diye düşünüyordum, benim için fantastik edebiyat yüzüklerin efendisi ile başlar ve onunla biter, bir de ursula le guin'ın yerdeniz serisi vardır ki fantastik edebiyatın kutsal kitabıdır bana göre) ayartmalara dayanamadım, gittim ilk kitabı aldım...
tamam dedim kendime, harry potter'ın yetişkinler için olanı, e güzel kafa dağıtır...sanki teenage havasında da hem de öyle değil gibi...

zaten oldum olası vampirlere, kurt adamlara, büyücülere ve de bilumum yaratıklara bir zaafım vardır bilenler bilir...e, bu kitapta da fazlası var eksiği yok...yazar doğa dışı çeşitlemer yaratacağım diye petunyasını baya bi kasmış...
büyüyüp küçülen gölge yaratıklardan tut da gri adamlara, eşek kadar alameti farikası olanlardan, gergedan çocuklara kadar ne ararsan var...

evet seri edebiyat şaheseri değil ama pop artın güzel bir örneği...tempo da tansiyon da hiç düşmüyor...sürekli '' şimdi ne olacak ki'' duygusu yaşatıyor...vee, dördüncü kitap öyle bir yerde bitiyor ki...öyle böyle değil...

esas kızımız mac bana linda howard'ın ölümcül hata'sındaki blair'i hatırlattı...kitaba mizah katan karakter de o zaten...barrons'a gelince bana hiç kimseyi hatırlatmayacak kadar özgün, orjinal bir adam...bu dünyadan değil. zaten bu dünyada öyle bir adam olsaydı bütün insanlık aşağlık kompleksiyle intihar ederdi. ''yav, ben insansam bu ne, yok o insansa o zaman ben yok olayım'' diye düşünürdü...