Kırmızı Piyano

Başlarda o kadar sıkıcı ve ağır başladı ki hikayenin beni içine alması bi 150 - 170 sayfa falan sürdü. o kadar sayfayı 6 günde okydum.ama sonrasında hikaye gerilim ve hız kazandi. Bazi yerlerde ciddi anlamda gerilim vardi hatta yer yer korkuya dönüştü diyebiliriz.amaaaa..🤔🤔 işte bu "amaaa" üzücü şoyleki kırmızı piano kesinlikle bir kafes olamaz.. evet kafese oranla bir son vardi ki kafesin olmayan sonundan bile daha az tatmin ediciydi.evet merak düzeyi çok yüksekti, evet ciddi anlamda gerilimi hissettiriyordu ama bence akıcılıktan eser yoktu ve konu öyle saçma sapan biyere gitti ki gerçeklik ve inandırıcılık seviyesini çok düşürdü. Kısaca öncesinde kafes gibi bir örnek varken görme korkusundan sonra ki ses korkusu gibi bir konuyu ziyan etmiş yazar gibime geldi.