Günaha Son Çağrı

Alice Cooper’ın müziğini ve sahnedeki anlatı sanatını çok seven biri olarak bu kitabı okumaya heyecanla başladım. Hikâyesi 94 yapımı The Last Temptation albümüyle paralel ve birçok yerde bağlantısı var. Konu fazla dallanıp budaklanmıyor. İki ana karakter var. Hikâyedeki esas karakter olan Şovmen ise belki Alice Cooper’ı, belki ona olan hayranlığımızı ve belki de düşlerin tek gerçeklik olduğunu simgeliyor.

Kitabı okurken gerçekten çok fazla zevk aldım. Bundaki en büyük etken ise Michael Zulli’nin eşsiz, yaratıcı, sanatsal ve günah kadar kışkırtıcı çizimleri. Hikâyenin genel seyrini ve akıcılığını ise yeterince beğenmedim. Bunda gerek kimi yerlerin girift şekilde sunulmak yerine yüzeysel olarak anlatılması gerekse de okuyucu tahminleri doğrultusunda hareket etmesi etkili. Böylesine özel bir proje de, anlatımda ve kurguda kimi klişe unsurların olmaması çok daha iyi olurdu.

Kitap 160 sayfa yalnız bunun 100 sayfası hikâyeden oluşuyor. Geri kalan kısımda önsöz, sonsöz, mektup ve kitabın senaryosu yer alıyor. Tüm bu parçaların tek bir kitapta toplanması çok hoş olmuş. Özellikle senaryoyu okuyarak, çizimlerinde bunun dâhilinde nasıl şekillendiğini görmek ise büyük bir ayrıcalık.

Çizimlere 10 yıldız, hikâyeye ise 6 veriyorum. Bütünüyle ise gayet sıkı bir iş olduğunu düşünüyorum.