Kitap tam da yazıldığı dönemin dilini üslubunu problemlerini yansıtıyor. Bu tarz kitapları ne zamandır okumayı tercih etmiyordum.Türk filmi havasında duyguların abartılı bir şekilde yoğun yaşandığı bu tip eserler kim ne derse desin hoşumuza gidiyor. İçinde iki roman var:Biri kitaba ismini veren Harabelerin Çiçeği,diğeri Boyunduruk. Kitapta Eski Ahbap isimli kısa bir öykü de yer almakta.

Şairin ilk şiir kitabı.1993 doğumlu olduğunu göze alırsak erken kitap çıkaranlardan biri olduğunu söyleyebiliriz. Kitapta yer alan şiirleri kabaca ikiye ayırabiliriz. Şairin öznel tarihinin izlerini sürebileceğimiz şiirler ve şairin neo-epik tarzda yazdığı daha çok toplumsal yönü ağır basan,günümüzün dertlerini,zamanımızın açmazlarını dile getiren şiirler. Fikrimce kitap biraz aceleye getirilmiş. Şairin neo-epik şiirleri ilerisi için umut vaat ediyor.

Kitapta varlıklı bir ailenin ihtirasılı kızı Sara ve onun oyuna getirmeye çalıştığı umum tarafından kaba saba,kadın düşmanı olarak nitelendirilen Homongolos lakaplı Ziya arasında geçen olaylar anlatılmaktadır. Kitap iki bölümden oluşuyor. Yarıdan fazlası Sara'nın arkadaşı Nermin'e yazdığı mektuplardan, kalan kısmı Ziya'nın ölmüş arkadaşı Necdet'e yazdığı mektuplardan oluşmakta. Kitap Reşat Nuri Güntekin'in vasat eserlerinden biri diyebilirim. Kurgu yeterince sürükleyici değil,özellikle Homongolos karakteri yeterince belirginleşmiyor zihnimizde. Kitabın ilgi çeken yönü mektuplarla ilerlemesi ve iki karakterin gözünden olayları görmemizi sağlaması diyebiliriz.

Edebiyatın her alanında çalışmalar yürüten bir ismin deneme kitabı bu kitap. Okur-yazar ilişkisini,okuyucu ve yazarın niteliklerini,Ahmet Haşim ve Necip Fazıl üzerine düşüncelerini,kitabın hatırı sayılır bir kısmında gezmek,seyahat ve Evliya Çelebi üzerine düşüncelerini dile getirdiği denemeler var. Hoş görülebilecek azlıkta cümle düşüklükleri,ifade eksiklikleri var. Bazı yazıların olması gerekenden kısa olması asıl anlatılmak isteneni yarım bırakmış. Bunları örneklerle uzun uzadıya anlatmanın yeri olmadığı için işaret etmekle kifayet ediyorum.

Bir sahte papazın merkeze alındığı romanda papazın saf köylüleri kandırması,dini kimliğini kalkan olarak kullanıp her türlü pisliğe bulaşması anlatılıyor. Romanda tiyatral ögelerin ağır bastığını söylemeliyim. Sahnelendi mi bilmiyorum ama çok güzel sahnelenebilecek bir roman. Ben bir tiyatro okuduğumu hissettim. Yazarımız mizahı da yerli yerinde,dozunda kullanıyor. Nobel ödüllü yazar V.S.Naipaul'un Mistik Masör adlı eseri geldi aklıma kitabı okurken. Orada da temelde aynı konu işleniyordu.

Güzel bir çalışma olmuş. 80 darbesi sonrası öne çıkan ve 90'lı yılların başında popülaritesi artan Türk sağının önemli yüzleriyle dönemin siyaseti üzerine röportajlar gerçekleştirilmiş ve bu röportajlar bir kitapta toplanmış. Süleyman Demirel,Bedrettin Dalan,Nazlı Ilıcak,Namık Kemal Zeybek... Kitabı okuduktan sonra şunu daha iyi fark ettim: Sağ sol ayırmadan siyaset bu ülkede ilkesizlik üzerine kurulmuştur. Söylenilenler ve yapılanlar arasındaki mesafe siyasetçilerin samimiyetini anlayabilmek adına önemli. Peki,söylenenlerin cazibesine kapılanların yapılanları anlayabilmesi mümkün mü?