Benefşe

''Benefşe'' bir destanın romanı... Eğitime gönül verenlerin destanı... Söz değil, yaşadılar. Yüreklerindeki sevgiye hayatları ile imza attılar. Şahitleri kendileriydi.

Onlar da birilerinin ciğerparesi idi. Onların da, o günden sonra başına yastığında yer kalmayan anneleri vardı. Evleri, sokakları, aşları, arkadaşları vardı.

Onlar, arkalarına bakmadan yürüdüler. Tenlerini de, şahsi hedeflerini de aştılar. Farkları bu aşkınlıklarıydı. Kendileri için değil, başkaları için yaşadılar. Kimdi bunlar? Adları bilinsin, arkalarından methiyetler okunsun istemediler. Ama yine de meçhul oldukları söylenemezdi. Zira ayaklarını bastıkları toprak, uğruna baş koydukları dava, tuttukları bayrak belliydi. Onlar tarih boyu insanlığın yüz akı olan bir anlayışın; çalışkanlığın, güzel ahlakın, emniyetin, güvenin günümüzdeki temsilcileriydi.

''Benefşe'' onların hayatlarını anlatmaya çalıştı. Bundaki aczini itirafı, hem kendi yetersizliğinden hem de o hayatların ancak yaşanabilir olmasından; kelimelerin, yüreklerdeki o sızıyı, o fedakarlığı tarifte yetersiz kalmasındandır.

Benefşe, onların kahramanlık ahlakıyla yaşadıkları hayata duyulan hayranlığın ifadesi ve tarihe altın harflerle yazılacak o büyük gayrete küçük bir selamdır.

''Benefşe'' bir destanın romanı... Eğitime gönül verenlerin destanı... Söz değil, yaşadılar. Yüreklerindeki sevgiye hayatları ile imza attılar. Şahitleri kendileriydi.

Onlar da birilerinin ciğerparesi idi. Onların da, o günden sonra başına yastığında yer kalmayan anneleri vardı. Evleri, sokakları, aşları, arkadaşları vardı.

Onlar, arkalarına bakmadan yürüdüler. Tenlerini de, şahsi hedeflerini de aştılar. Farkları bu aşkınlıklarıydı. Kendileri için değil, başkaları için yaşadılar. Kimdi bunlar? Adları bilinsin, arkalarından methiyetler okunsun istemediler. Ama yine de meçhul oldukları söylenemezdi. Zira ayaklarını bastıkları toprak, uğruna baş koydukları dava, tuttukları bayrak belliydi. Onlar tarih boyu insanlığın yüz akı olan bir anlayışın; çalışkanlığın, güzel ahlakın, emniyetin, güvenin günümüzdeki temsilcileriydi.

''Benefşe'' onların hayatlarını anlatmaya çalıştı. Bundaki aczini itirafı, hem kendi yetersizliğinden hem de o hayatların ancak yaşanabilir olmasından; kelimelerin, yüreklerdeki o sızıyı, o fedakarlığı tarifte yetersiz kalmasındandır.

Benefşe, onların kahramanlık ahlakıyla yaşadıkları hayata duyulan hayranlığın ifadesi ve tarihe altın harflerle yazılacak o büyük gayrete küçük bir selamdır.