Christopher İsherwood
"Lolita" ile arasında intertextuality olup olmadığını merak ettiğim roman
Ilgın Olut
Öncelikle yazarın kitabı roman olarak adlandırmadığı halde, dış kapakta sağ üst kısımda "Türk Edebiyatı - Roman" şeklinde yazılması garip bir ironi olmuş. İkinci olarak, yine kitap bir roman olarak tanımlandırılmadığı için, kitabı bir roman olarak yargılamamak gerek. Bana kalırsa, kurgu içeren anı kitabı tarzında bir eser ortaya çıkarılmış. Yazar mekan tasvirlerinde bazen yoruluyor, bunun için yalnızca özel/bilindik isimler üzerinden yola çıkıyor. Oysaki, o mekanların kendisinde oluşturduğu çağrışımlarla daha kuvvetli bir şekilde sunulabilirdi. Neva'yı bulması ve kitabın sonu çok ani oluyor, bu yüzden geçişler zarar görüyor. Yine de, her insandan öğrenilecek bir şeyler var. Bu yüzden o kadar da kötü bir kitap değil.
Hakan Bıçakcı
Kitap, 21. yüzyıl insanının acıklı bir distopyasını sunuyor bizlere. 1) Yazar, markaları ve bu yüzyılın konsept kelimelerini yerinde kullanıyor. Böylelikle, bu kelimelerin altını çizdiğinizde, bu yüzylın haritasını görebiliyorsunuz. 2) Yazarın zekice, bazen direkt bazen de dolaylı yollardan, inceden inceye alaya aldığı durumlar, birer özeleştiri niteliğinde. 3) Sürekli tekrarlar veya aynı cümlelerden farklı bir durum yaratılması konusu bazen okumayı zorlaştırıyor. 4) Somuttan soyuta giden kurgu, en sonda duvara çarpma hissi veriyor aslında. Ama karakterin geçmişe duyduğu özlemi de üzülerek takip ediyoruz.