Salgın korku/gerilim türünde bir roman. Kurgusu Kafes'i hatırlattı bana. Kafes'in sonunda delirmiştim kitap bir anda bitivermişti, aklımda onlarca soruyla kalakaldım. Neyse ki Salgın aynı şoku yaşatmadı. Kurgunun orijinalliği ve akıcılığı açısından tatmin ediciydi. Beğendim ben, ikinci kitabı da gelecekmiş.

Şükrü Erbaş, pek duygusal, okudukça insanın yüreğine işleyen bir şair, yazar. Bu kitabında 90'lı yıllarda çeşitli dergilerde yayınlanan denemeleri derlenmiş. Şiirle olan ilişkim çok iyi gitmese de, Erbaş'ın şiirsel üslubu ile yazdığı bu düzyazıları çok beğendim.

Şu kitap hakkında bir dergide olumlu bir metin okumuştum. Kaleme alan kişi şişirmiş de şişirmiş kitabı, ben de meraklanıp okuma arzusuna yenik düştüm. Heyhat ki aldık bir kere, başa gelen çekilir dedik sıvadık kolları, demledik çay kahve ne varsa oturduk kitabın başına. Üç öykü varmış içinde, anlatıcısı köşe bucak kaçan seni öyküyle başbaşa bırakmaya çalışan, çalıştıkça kendini anlamlaştıramadığın, ne okuyorum lan ben burada dediğin, kim konuşuyor - bu ne hikayesi böyle -, kapağında daha tembihleyin okuyucuyu ben öyle bir kitap yazdım ki ne yazdığımı ben bile anlamadım hadi sana kolay gelsin yazın lan dedirtip insanın okuma sevgisini yiyip bitiren, hele ki edebiyata bu ve muadili kitaplarla başlayacak insanlara kütüphaneleri tımarhaneye, roman okumayı deli işine benzettirecek bir hikaye olmuş. Hayırlısı olsun

Ah Madam Bovary, zamanında ahlaka aykırı bulunduğundan yasaklanmış şu masumane kitap. Hey gidi 19.yy. Şu kadın karakteri yüzünden Flaubert mahkemelik olmuş, paçayı zor kurtarabilmiş. Emma Bovary'yi günümüz kadınıyla karşılaştırsan oldukça normal kalıyor. Bazen yanlış yüzyılda doğduğumu düşünüyorum. Bi' 19. Yüzyılda doktor avukat olup, ek olarak yazarlıkla uğraşabilirdim. İnsanların günümüze göre bazı açılardan daha insan olduğu dönemler. Sosyal medyanın internetin televizyonun olmadığı, arkadaşlarınla masaya oturduğunda konuşmaktan başka bir şey yapamayacağın zamanlar, ne isterdim ama. Kulağa pek hoş geliyor, iş ciddiye binse birimiz bile bir gün dayanamayız o yüzyıla.

Sürrealist, polisiye, gizem kategorilerinde bir kitap. Okurken müthiş keyif almıştım. Edebi dil, melankoli, gizem üçlüsü bir arada yoğrulmuş, ortaya bu nefis kitap çıkmış.

Metinde doğa ve uygarlık sorunsalı, ardından doğan Tanrı ve din yanılsamalarından bahsedilmiş. Freud'a göre uygarlık doğadan faydalanma, onun kötü etkilerine karşı mücadelede kullanılabilecek bilgiler bütünü diyebiliriz. Birey içgüdüleri doğrultusunda hareket etmek isterken uygarlık kendi varlığını korumak için bireyden içdürtüsel vazgeçiş bekler. Burada doğayla mücadele etmek isteyen insan onu zihninde insanlaştırmaya gider, bir çocuğun baba figürü gibi kendine doğayla mücadele edebilecek eş değer güçte varlıklar yaratır, yani tanrıları. Toplumun gelişim evresi bir insanın gelişimine benzer. Bebeklik, çocukluk, yetişkinlik. Freud'a göre insanlık ne zaman ki baba korkusu ve onun korumasından kurtulacak, yani tanrı yanılsamalarından, o vakit çocukluk evresinden yetişkinliğe geçiş yapacaktır.