Kitabın tuğla gibi olduğu bir gerçek. Ancak içinde tek bir gereksiz paragraf olduğunu düşünmedim okurken. Akıcı ve okuması zevk veren bir roman. Romanın kendisinde bir kusur bulabilineceğini pek sanmam. Yine sinir bozucu bir kaç ayrıntı yok değildi. Mesela kitap güneylilerin tarafını anlatsa da insan ister istemez keşke burunları biraz sürtülse diye içinden geçiriyor. İkincisi ise Scarlett'in akıl almaz bencilliği herhalde. Yalnızca bencillik o kadar sevimsiz bir özellik gibi gelmez bana. Çoğu zaman gerekli gördüğüm bir özellik de olabilir. Ancak Scarlett de olduğu gibi cahillikle birleşince insana sevimsiz geliyor. Tabi gücüne saygı duymamak da mümkün değil. Kısacası roman tam olması gerektiği gibi yazılmış, ne eksiği var ne fazlası.

Eroin hakkında yazılmış bir kitaptan beklediğim gibi değildi sanırım. Bir çok yazarla aynı hataya düşmüş yazar. Çok gerçek bir yarayı, göz önünde olsa da bir o kadar göz yumulan bir olayı masal gibi anlatmış. Karakterlerdeki tutarsızlık bir yana insana hiç bir şey gerçek gelmiyor. Bu konuda okuduğum diğer kitaplaEroin hakkında yazılmış bir kitaptan beklediğim gibi değildi sanırım. Bir çok yazarla aynı hataya düşmüş yazar. Çok gerçek bir yarayı, göz önünde olsa da bir o kadar göz yumulan bir olayı masal gibi anlatmış. Karakterlerdeki tutarsızlık bir yana insana hiç bir şey gerçek gelmiyor. Bu konuda okuduğum diğer kitaplardan ve araştırmalarımdan yola çıkarak eroinle dans denen oyunun çokça yumuşatıldığını düşünüyorum. Bunlara rağmen emek verilmiş ve değinilmesi gereken bir konuya değinmiş. Belki ergenlik dönemindeki gençler için faydalı olabilir. Ancak özendirici olabilecek yönleri de yok değil. rdan ve araştırmalarımdan yola çıkarak eroinle dans denen oyunun çokça yumuşatıldığını düşünüyorum. Bunlara rağmen emek verilmiş ve değinilmesi gereken bir konuya değinmiş. Belki ergenlik dönemindeki gençler için faydalı olabilir. Ancak özendirici olabilecek yönleri de yok değil.

Hakan Günday kitaplarına ayrı bir sevgim vardır. Her kitabı insana her şeyin gerçek olduğunu hissettirir, insana masal gibi gelmez. Bu roman için de bu özellik geçerli olduğundan kitabı çok beğendiğimi rahatlıkla söyleyebilirim. Yalnız Gaza karakterini diğer karakterlerinden daha farklı daha günahkar buldum. Bana sevimsiz geldi. Yazar sadece bir karakter ve hikaye anlatmamış bu romanda. Aynı zamanda bir çok konuda derin sohbetlere de girmiş ve bu her ne kadar ayrı bir tat olsa da bazen insanı hikâyeden uzaklaştırmış. Belki de bana öyle geldi. Sonuç olarak yazarın okurlarını hayal kırıklığına uğratmadığı da bir gerçek.

Kitapta dört ayrı vaka anlatılıyor aslında. Hepsi de okuduğum için memnun olduğum gerçek hikayeler. Ama nedense yazar sadece hastanın hayatını ve aslında sorununu derdini anlattığı kısıma çokça yer verirken çözüm kısmını kısa kesmis. Oysa ki aylar süren seanslarda Terapisti en çok zorlayan hastanin dünyasını sarsan bu kısımdır. Sorun ve sebep ortaya çıktıktan sonra gerisi çözülecek gibi kısa bir şekilde geçilmiş. Salih'in hikayesinde ise yazarın bu kadar şaşırmış olması ve bu kadar bilgiye ihtiyaç duymasını garipsedim biraz da. Çok tecrübeli bir Terapist sonuçta. Bunlara rağmen benim için asıl hazine Hayat'ın hikayesiydi. Bana çok şey öğrettiğini düşünüyorum.

Yazar çokça ünlü olunca kitabı okumadan ezberlemis gibi oluyor insan. Gerçi bu benim yazarın okuduğum ilk kitabı. Okumaya bu kitapla başladığım için de memnunum, önyargılı olmak istemem. Öncelikle farklı insanların hayatlarını anlatarak tek bir öykü ortaya koymasını gerçekten beğendim. İkinci olarak ise fazla reklamdan olsa gerek duygusal, belki insanın gözlerini dolduracak bir hikaye beklerken insanların zayıf ve güçlü yanlarını vurgulayan son derece gerçekçi yazılmış bir romanla karşılaştım. Bundan da çok memnun kaldım. Bazı karakterler beni sinir etmedi değil ama zaten gerçek hayattaki insanlar da öyle. Kitaba belki kimse kusursuz diyemez ama kesinlikle okunmaya değer denilebilir diye düşünüyorum.