Yazar Mevlana ve Şems arasında yaşanan olayları kendi yorumunu katarak onların dilinden yeniden yazmış.Birde kitabın sonunda kendine sufi diyen Aziz evli kadınla yaşamaya başlıyor.Bu nasıl sufi...Bu nasıl Allah için sevmek...

Gerçekten çok emek verilerek yazılmış bir kitap.Engellilerin ve refakatçılarının sokakta, sosyal etkinliklerde ve en basit yolculuklarda yaşadığı zorluklar ayrıca ev içerisi dört duvar arasında bakım ve yaşanılan sorunlar çok güzel anlatılmış.Böylece umarım insanlar engellilere daha duyarlı yaklaşılır.Bu kadar duyarlı bir şekilde kaleme alınan gerçekler beni etkiledi.Fakat kitabın sonundaki mesaj pes etmek değil de umudunu ve inancını yitirmemek olsaydı çok güzel bir kitap olurdu.Ve inanın insanı, insan yapan ayakta tutan değerler bunlar.