Bir karakterin canlılığı, onun boyunun uzunluğu, saçının rengi, kaşının yaya, kirpiğinin oka benzemesi ile değil, ona yüklenen duygularla belli olur. Jojo'da işte bu noktada gerekeni yapmış. Kitabı okuduğum 2 gün boyunca karakterlere, şunu yapma bunu yap gibi düşünler gönderdiğim, gözyaşlarımı, küfürlerimi ve de gülümsememi saklayamadığım vakitler geçirdim. Sanki romanın içine girdiğimi hissettim. Will ile trafik kazası geçirip, bir sandalyede ölümü düşledim, ya da Lou'nun yerine, Will'in evinde ona yardımcı olmak için işe başladım ve ona hayatın güzelliklerini göstermeye çalıştım. Yeri geldi Will'in annesi, yeri geldi Lou'nun fazla zeki kız kardeşi Treen oldum. Anlatımına doyamadığım, kurgusunun üzerinde tek kötü nokta bulamadığım, hem gülerek hem ağlayarak okuyacağınız bir kitap. Şimdiden keyifli okumalar dilerim.