Özdemir Asaf, bana göre şiirle pek haşir neşir olmayan, şiiri anlamayan kişilerin en çok sevdiği şairdir. Çünkü kalıplaşmış, tabiri caizse ata sözüne dönüşmüş sözleri vardır. Kolay anlaşılır sözlerdir bunların bir çoğu. Bu yüzden, kolay sindirilebilmiştir insanlar... Ama, şiirin orta kesimlerinde gezenler için, "yani az şiir okumuyor, şiirden anlamamazlığı yok; ama aynı zamanda, çok şiir de okumuyor, şiirden çok fazla da anlamıyor" diye tanımlayabileceğimiz insanlar açısından pek sevilmez. Bir de şiirin üst kesimlerinde gezinen insanlar, şiiri gerçekten anlayan, gerçekten okuyanlar için, müthiş bir şairdir, Özdemir Asaf. "Yalnızlık paylaşılmaz, paylaşılsa yalnızlık olmaz." Bakıldığında bu söz çok klişe geliyor, modasız geliyor. Ama önemli olan da bu değil mi? Etkisiz gözüken, etkili bir söz... Öyle etkili ki, ata sözüne dönüşmüş, kalıplaşmış bir söz. Her kesimin bildiği bir söz... İşte, önemli olan da böyle sözleri edebilmektir... Çok konuştum, okuyun Özdemir Asaf'ı... Saygıyla.

Toza Sor, Bahara Kadar Bekle Bandini ve şimdi sırada Gençliğin Şarabı... Oh, Fante!

Bu adam, John Fante, dünyanın en büyük yazarı. İnanılmaz bir dil. Anlattığı karakterlere türlü ruh halleriyle bakıyor ve hiç birini yadırgamıyorsunuz. Benim kendime bir sözüm bu: Bir gün bir roman çıkaracağım ve "John Fante'ye sevgi ile." yazıp, los angeles'a, Fante'nin mezarına bırakacağım kitabımı. Kitaptan alıntı, hafif spoiler ama ona göre. "Rosa, Rosa'm benim, benden nefret ettiğine inanamıyorum, çünkü şimdi bulunduğun yerde nefret yoktur; hâlâ aramızdasın, ama çok da uzaksın. Ben bir çocuğum sadece ve yüzünün güzelliğini, holde yürürken çizmelerinin attığı kahkahaları düşününce gittiğin yerin gizemi gizem değil benim için. Çünkü balımdın benim, dünyanın en iyi kızıydın ve senin kadar iyi bir kıza aşık olmuş biri çok kötü olamaz. Ve şimdi benden nefret ediyorsan, ki inanmıyorum ettiğine, o zaman ıstırabıma bak ve seni burada istediğimi gör, çünkü o da iyi bir şeydir. Geri gelmeyeceğini biliyorum, Rosa, gerçek aşkım; ama bu öğle sonrasında varlığının düşü hissediliyor bu soğuk kilisede, merhametinin huzuru, sana dokunamamanın hüznü; çünkü seni seviyorum ve sonsuza dek seveceğim; ve yarın bir gün benim için toplandıklarında, işte o zaman bileceğim, onlar toplanmadan önce; ve hiç yadırgamayacağız birbirimizi, sen ve ben..."

Baskısını bir yıldır aradığım kitaba sonunda ulaştım. Elimde kitabın 1997 yılına ait, 3. baskısından biri var. Çok müthiş buna sahip olmak! Havanın grileşmesi, soğuğun artması ve biraz daha karanlık. Beklediğim tek şey bu okumaya başlamak için...

Bukowski, Fante'nin bu kitabı için müthiş şeyler söylemiş. Fante benim tanrımdı diyor. Gerçekten akıcı, müthiş bir dil. Bukowski'nin dediği gibi, romantizmi Bukowski vari bir hayata nasıl da yedirmiş! "Bukowski vari bir hayat" olum çok güzel söyledim lan. Ne güzel oldu! Demek istediğim, bukowskinin serseriliğinin, yitirmişliğinin üzerine romantizm koymuş Fante! Hem de kitabı daha bitirmedim, oh! * Edit: Toza Sor'u okuyalı iki saat oldu. Az önce yine uyumayı denedim, olmadı. Fante'yi, Bandini'yi, Camilla'yı özlemekten uyuyamıyorum!

Her sabah, yüzünüzü yıkar gibi, bir Cemal Süreya şiiri!

Zargana, neden bilmem, en az etkilendiğim Hakan Günday kitaplarından biri olmuştur.